NAVIGATIE
• Music overzicht
• Zoeken
RUBRIEKEN
• FAQ / Help
• Wat mag niet?
• WZL Wedstrijden
• WZL Chat
• WZL Toolbar
• WZL Statistieken
• WZL leden
• WZL shop
• E-cards
RSS 
• Fun-feed
• Babe-feed
• Stud-feed
Een groot aantal pokerrooms geven
de mogelijkheid om poker te spelen op internet en geld te storten via het veilige iDeal betaalsysteem. |
|
Origineel bericht
|
snoezelke
Sinds 29/3/2004
T: 4
R: 20
|
13/6/2005 -
20:50u
|
Quote
|
Chris Martin ....het blijft een apart geval.
Uitgegroeid van ietwat nerdy slungel die op het strand van brighton' yellow' stond te zingen tot een heuse wereldster met sex apeal.
Tuurlijk,men kan opperen dat een kind maken bij Gwyneth Paltrow en dat daarna noemen naar een stuk fruit (Appel,nu ga je braaf zijn of ik geef u een peer)daar veel mee te maken heeft,de band heeft met hun vorige 2 schijfjes reeds bewezen een erg sterk muzikaal geluid te hebben .
Vorige werkje ' a rush of blood to the head ' was een pareltje dat gedomineerd werd door een warm intimistisch geluid dat wereldwijd erg positief onthaald werd en verkocht als een thalys.
Ondanks een boel liedjes die het predikaat meesterwerk verdienen (politik bvb) kreeg a rush ook van sommige mensen het verwijt nogal saai te zijn,dit grotendeels omdat de plaat een minimalistisch stramien volgde dat de nadruk lag op piano en martin's stem.
de druk voor Coldplay was dus groot om een 3de te maken dat bigger,better en vooral anders was zonder de fans van de coldplaysound te verwaarlozen.
X&Y dus.
Over het onstaansproces van deze is al veel inkt gevloeid,na een jaar werken besloot de groep dat het allemaal niet je dat was en begonnen de heren doodleuk overnieuw.
Ok,dat verklaart dus dat 2.5 jaar wachten maar de hamvraag is...Was het het wachten nu eigenlijk wel waard?
Wat onmiddelijk opvalt na een eerste vluchtige luisterbeurt is het algemene geluid.
Vergeet liedjes a la 'the scientist' (ook wel den saaien tiest genoemd),op x & y zul je ze niet aantreffen.Keywoord is ietwat bombastische radiorock coldplaystyle.
Coldplay is niet langer Chris martin en aanhangsel ,dit is een schitterend op elkaar ingespeeld groepsgeluid.
De liedjes maken nog steeds dankbaar gebruik van piano en Martin's falsettostem,toch is het algemene geluid een stukje steviger en doet af en toe denken aan de u2 uit de jaren 80.
Openingsnummer Square one zet meteen de toon.
Sfeervolle keyboards en en ingetogen Chris Martin tot de volledige band zijn duiveltjes ontbind en je een leuk rocknummer krijgt met een refrein dat lekker snedig is en gitaarwerk van Buckland dat sterk op dat van the edge in heel goeie doen lijkt..en dat is sterk,vooral als de outro van het nummer verrassend zacht aanvoelt weet je het al zowat,dit wordt een cd die het moet hebben van leuke contrasten.
Heel de cd lang wordt de radiovriendelijke rocklijn doorgetrokken ,afgewisseld met emotionele zachte momenten en spielereien.
Zoals What if bijvoorbeeld dat begint als een ingetogen pianoballad opgefleurd met strijkers maar zich halverwege ontpopt tot een emotionele emorocksong gedomineerd door ohoohoo's .
Op het eerste zicht klinkt bijna 2 minuten het ohoorefrein herhalen erg simpel,maar het geluid van de band die er een lichtsymfonische toets aan breit maakt het gewoon af.
Ook Fix you verandert op een leuke manier van tempo en White shadows wordt afgesloten met een kerkorgel,ik zou bijna durven halleluja uitroepen.
Zeker wanneer blijkt dat Talk een heel leuke riff bevat,het titelnummer een mystieke feel en de single speed of sound lekker aanstekelijk blijft.
Ook nummers als a message,low en swallowed in the sea weten sterk te bekoren en the hardest part is een typysch coldplaynummer dat echo's naar hun debuut parachutes doet oproepen.
Afsluiter twisted logic daarentegen doet dat allerminst..naar coldplaynormen zou ik die,hoewel tikje traag op gang komend, 'heftig' noemen.
Coldplay's X & y bulkt van de kwaliteit en vakmanschap.
Ieder nummer is uitermate radiovriendelijk en er staan tal van potentiele wereldhits op het blinkende schijfje.
De manier waarop Martin zijn soms ietwat clichématige teksten uitzingt,volledig gebruikmakend van zijn vocale falsetkwaliteiten vol emotie en de manier waarop de groep nu als 1 sterk geheel overkomt in combinatie met ijzersterke songs die na meerdere luisterbeurten steeds meer prijsgeven maakt me behoorlijk lyrisch .
Los van alle mediaexposure,make trade fair gedoe (wat toch erg respectabel is) en het wippen met Gwyneth Paltrow is Chris Martin een sterke zanger,frontman van een klassegroep en waarschijnlijk ook nog eens een toffe pé.
Coldplay's jongste is een meesterwerkje en een kindje waar Martin heel trots op mag zijn.
gelukkig dat hij het niet kiwi genoemd heeft .
|
|
|
