NAVIGATIE
• Sports overzicht
• Zoeken
RUBRIEKEN
• FAQ / Help
• Wat mag niet?
• WZL Wedstrijden
• WZL Chat
• WZL Toolbar
• WZL Statistieken
• WZL leden
• WZL shop
• E-cards
RSS 
• Fun-feed
• Babe-feed
• Stud-feed
Een groot aantal pokerrooms geven
de mogelijkheid om poker te spelen op internet en geld te storten via het veilige iDeal betaalsysteem. |
Draco
wzl-lid
Sinds 5/12/2004
T: 29
R: 2193
|
30/10/2006 -
12:15u
| Quote
|
Een week geleden reed Michael Schumacher, de meest succesvolle rijder in de geschiedenis van de Formule 1, zijn laatste race uit zijn carrière. Tijd, zo dachten wij, om in dit eerste deel van onze Schumacher-special alle 250 races te beschouwen en er de tien mooiste uit te halen.
Van dominante regenprestaties tot strategisch meesterwerk. Van pure gedrevenheid tot emotionele weerbaarheid…
1. Grand Prix van Spanje 1996, Circuit de Catalunya
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumispa96.jpg
Het was één van zijn beste races, zoniet dé beste race die Michael Schumacher ooit gereden heeft. De Grand Prix van Spanje in 1996, die in kletsnatte omstandigheden werd verreden, bood de setting die het Schumacher toeliet om zijn grote rijderskunst en dominantie te tonen in regenachtige omstandigheden.
Het zag er nochtans minder goed uit tijdens de kwalificaties. Op het droge asfalt kreeg Schumacher geen betere positie uit zijn Ferrari geperst dan een derde plaats, ongeveer een seconde verwijderd van de Williams-bolides die voor hem stonden. “Dit is het maximum van de wagen,” benadrukte Schumacher. Diezelfde middag kwam er echter een geschenk recht uit de hemel.
Hij startte de race enorm slecht door bijna zijn motor te laten afslaan, maar het duurde niet lang vooraleer hij vanaf de zevende positie zijn aanval inzette. Na de vierde ronde vocht de Duitser al voor de derde plaats. In de negende ronde nam hij de tweede plaats over en drie ronden later reed hij al aan de leiding na een inhaalmanoeuvre op Villeneuve.
Zijn ronden daarna waren zodoende nog indrukwekkender. Hij bouwde zijn voorsprong uit van 2,9 seconden in de twaalfde ronde tot 15 seconden drie ronden later, en zo ging hij maar door. Tien ronden later dook hij de pits in, om er weer uit te komen met een voorsprong van 25 seconden ondanks het feit dat hij sinds de 18de ronde problemen kende met zijn motor.
“Ik verloor ineens één of twee cilinders. Ik had veel minder vermogen,” verklaarde Schumacher.
Het weerhield de Ferrari-piloot niet om zijn voorsprong nog altijd uit te bouwen. Na zijn tweede pitstop te hebben gemaakt had hij nog altijd een kloof van een volle minuut ten opzichte van zijn naaste achtervolger. Kort voor de finish nam hij uiteindelijk gas terug, waarna hij eindigde met 45 seconden verschil op de als tweede geplaatste Jean Alesi.
2. Grand Prix van Hongarije 1998, Hungaroring
Het leek een uitzichtloze situatie te zijn om de overwinning te kunnen binnenhalen, maar een puur staaltje van strategie, gecombineerd met de kunst van Michael Schumacher om tijdens de race een hele reeks kwalificatierondjes aan elkaar te rijgen, zorgde voor één van de beste races in de carrière van de zevenvoudige wereldkampioen.
De start werkte in het voordeel van McLaren, wiens twee wagens gedurende de eerste 25 ronden aan de leiding konden rijden. Aanvankelijk zat Schumacher op een twee-stop strategie, maar na zijn eerste stop werd hij zes ronden opgehouden door Jacques Villeneuve. Technisch directeur Ross Brawn besloot het plan helemaal om te gooien nadat hij zag dat Schumacher, eens hij Villeneuve had ingehaald, een halve seconde sneller begon te rijden dan de McLarens ooit hadden gedaan dat weekend. Schumacher kon zo bij Coulthard geraken, die drie seconden verwijderd was van Hakkinen.
Brawn meende dat Schumacher niet genoeg ronden zou hebben om de McLarens te verslaan als hij vasthield aan het plan van een twee-stop strategie. Hij besloot de strategie te veranderen naar een drie-stopper – iets wat vereiste dat Schumacher de hele race flat-out moest rijden. “Michael, je moet 25 seconden goedmaken in 19 ronden,” was de boodschap van Brawn.
Onmogelijk, maar niet als je naam Schumacher is, zo bleek. Schumacher aanvaardde de uitdaging en, ondanks een klein uitstapje naast het circuit, kwam hij na zijn derde pitstop voor de McLarens weer naar buiten. Enkel superlatieven waren passend voor deze grootse overwinning.
“Het is nogal opmerkelijk om te winnen met drie stops,” vertelde Schumacher kort na afloop van de race. “We zijn nog steeds in choque. Het was redelijk indrukwekkend.”
3. Grand Prix van Monaco 1997, Monte-Carlo
De race in Monaco van 1997 was wederom een blijk van de goede strategie gecombineerd met de beste regenpiloot.
De regen bleef het hele weekend weg van Monte-Carlo, maar een halfuur voor de start van de Grand Prix besloten de hemelsluizen zich te openen, tot grote ergernis van alle teams.
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumimon97.jpg
Alle strategen berekenden dat intermediates de ideale banden waren voor de huidige stand van zaken. Enkel Michael Schumacher was daar niet zo zeker van. De Ferrari-piloot wilde, toen de rijders zich begaven naar de gridopstelling, nog eens volledige regenbanden uitproberen. Na zijn testronde besloot hij om te gaan voor een volledige regenafstelling.
De keuze van Schumacher was verwonderlijk, omdat teams als McLaren en Williams zelfs voor slicks kozen bij de start van de race. Maar de Duitser bleek het bij het rechte eind te hebben.
Na de eerste ronde van de race had hij al zes seconden voorsprong op de als tweede geplaatste Fisichella, waarna hij tijdens de daaropvolgende minuten zijn voorsprong uitbouwde meer dan drie seconden per verreden ronde. In de 11de ronde had hij reeds een kloof geslagen van 30 seconden.
Schumacher besloot te vertragen en liet de kloof niet groter worden dan 40 seconden. Een klein foutje in Ste. Devote was het enige beangstigende moment, maar de Duitser liet het hem niet deren.
“Alles verliep goed vandaag, het was perfect,” vertelde Schumacher. “Ik gebruikte de goede banden en het team koos de goede strategie. Na de start was het een gemakkelijke race voor mij. Net voor de start besloot ik van wagen te veranderen, en dat was de juiste keuze.”
4. Grand Prix van Spanje 1994, Circuit de Catalunya
De tweede plaats die Michael Schumacher in de 1994-editie van de Grand Prix van Spanje behaalde is zonder twijfel indrukwekkender dan vele van zijn overwinningen. Schumacher, startende vanop de pole, begon net voor de eerste pitstops problemen te krijgen met zijn Benetton waardoor hij vast geraakte in de vijfde versnelling.
Verbazingwekkend genoeg slaagde hij erin om zijn pitstop te maken zonder stil te vallen en de leiding te behouden. Damon Hill kon even later voorbij de Duitser geraken, maar niemand kon de tweede plaats van Schumacher nog bedreigen. Schumacher eindigde de race uiteindelijk met maar 24 seconden achterstand op de leider.
Toenmalig Benetton-ingenieur Pat Symonds doet zijn verhaal: “Het was ongelooflijk! Veel mensen geloofden niet dat het gebeurde en ik kan hen begrijpen, omdat ik zelf ook naar de data moest kijken om me te overtuigen. Toen hij ons via de radio vertelde dat hij vastzat in vijfde versnelling zei ik ‘Probeer verder te rijden en we zullen zien wat we kunnen doen’. Even later realiseerde ik me dat het probleem niet kon verholpen worden, en omdat hij opeens weer sneller ging gaan rijden, dacht ik dat het probleem zichzelf had opgelost. Maar toen ik naar de computerschermen keek, realiseerde ik me dat het nog niet was opgelost en dat hij nog steeds in vijfde versnelling zat.”
“Hij veranderde zijn rijstijl compleet. Hij gebruikte technieken die hij geleerd had in de Mercedes sportwagens in het begin van zijn carrière waar hij, om benzine te sparen, zijn energieverlies zo klein mogelijk maakte door een bocht min of meer rollend in te gaan en er heel zachtjes uit te komen.”
5. Grand Prix van België 1992, Spa-Francorchamps
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumispa92.jpg
Eén jaar na zijn debuut in de Formule 1 behaalde Michael Schumacher op hetzelfde circuit zijn eerste overwinning, iets wat hij die dag, net voor de start van de race, openlijk durfde te voorspellen.
Na de eerste ronde lag Schumacher op een vijfde plaats. Even later begon het te regenen maar Schumacher zette zijn winnende zet pas in de 30ste ronde toen hij, na een uitstapje naast het circuit, achter Martin Brundle kwam te liggen en zag hoe de banden van zijn teamgenoot alsmaar meer begonnen te verslijten.
Schumacher besliste als enige om over te gaan op slicks, iets wat de goede keuze bleek te zijn. De anderen hielden vast aan hun regenbanden waardoor Schumacher de nodige tijd kon goedmaken om de overwinning op te strijken.
“Toen ik derde werd in Hockenheim voelde ik al tranen in mijn ogen, maar bij je eerste overwinning houd je het helemaal niet droog,” aldus Schumacher. “We hebben deze zege echt verdiend.”
6. Grand Prix van Maleisië 1999, Kuala Lumpur
De Grand Prix van Maleisië in 1999 luidde de comeback in voor Michael Schumacher, die na zijn crash in Silverstone zeven races langs de kant moest zitten omwille van een beenbreuk.
Schumacher deed de F1-wereld op haar grondvesten daveren toen hij zijn terugkeer met veel dominantie in de verf zette tijdens de kwalificatie op het Sepang-circuit. De Duitser zette het hele veld op maar liefst een seconde achterstand. Zijn teamgenoot Eddie Irvine, die kans maakte op de rijderstitel, volgde op een tweede plek.
Op de racedag bewees Schumacher niet alleen een perfecte nr. 1 te zijn, maar ook een perfecte nr. 2. “Mijn plan is om volgas naar de finish te rijden, maar ik zal Eddie laten passeren als hij achter mij zit,” vertelde Schumacher.
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumimal99.jpg
Bij de start verdween Schumacher in de verte maar doordat Irvine bedreigd werd door Coulthard, vertraagde hij, liet hij Irvine passeren, en zorgde hij als een buffer voor zijn teamgenoot. Coulthard kon zich even later opwerken naar de tweede plaats, waardoor Schumacher zich bezighield met titelpretendent Mike Hakkinen.
Toen Coulthards motor het begaf en Hakkinen een pitstop maakte, begon Schumacher een hele reeks verbluffend snelle rondjes te rijden om er zeker van dat hij na zijn eerste en enige pitstop voor Hakkinen de pits zou uitkomen. Zijn snelheid was verbazingwekkend in die mate dat hij op banden die reeds een halve race werden gebruikt een ronderecord liet opmeten dat binnen vijf tienden lag van zijn polepositie.
Uiteindelijk snelde Irvine naar de eerste plaats, gewillig gevolgd door Schumacher en Hakkinen.
7. Grand Prix van Japan 2000, Suzuka
Het was in Suzuka 2000 dat Michael Schumacher na vijf lange jaren zijn eerste titel binnenhaalde voor Ferrari na een zenuwslopende Grand Prix van start tot finish. De manier waarop hij dat weekend met de druk kon omgaan, toonde wederom dat er verscheidene aspecten van een groot kampioen in hem zitten verscholen.
De sensatie begon eigenlijk al voor de start, toen Michael Schumacher in een enorm competitieve kwalificatie maar negen duizendsten sneller was dan Mika Hakkinen. Dat verschil werd onmiddellijk teniet gedaan toen de rode lichten uitgingen. Hakkinen snelde uit de startblokken. Schumacher vertelde: “Ik had teveel wielspin. Ik probeerde mijn positie te verdedigen door van lijn te veranderen, maar ik moest hem laten gaan.”
Schumacher was aangewezen op achtervolgen en liet de kloof met Hakkinen nooit groter worden dan 2,5 seconden. De eerste pitstops veranderden niets aan de zaak maar de constante lichte regen maakte het circuit glibberig genoeg voor Schumacher om zijn regencapaciteiten uit te buiten en de kloof ten opzichte van Hakkinen te dichten.
De tweede pitstops kondigden zich aan. Hakkinen ging als eerste binnen en stond 7,6 seconden stil. Schumacher zag de gelegenheid zich aankondigen, reed drie ronden verder aan een verschroeiend tempo en duikte de pits in. Ferrari zorgde met 6 seconden voor een enorm snelle stop en Schumacher voor een out-lap die vijf seconden sneller was dan die van Hakkinen.
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumisuz00.jpg
“Het ziet er goed uit, het ziet er goed uit,” vertelde Brawn via de teamradio aan Schumacher, die daaropvolgend antwoordde: “Het ziet er verdomd goed uit.”
“Het was het prachtigste moment uit mijn carrière,” zei Schumacher, die vanaf dat moment de hoop droeg van het hele Ferrari-team en miljoenen fans over de hele wereld. “Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden voor zo’n gevoel. Er was zo’n uitbarsting van emoties toen ik over de finish reed. De omstandigheden vandaag waren zo moeilijk: regen, dan geen regen, dan een klein beetje en een beetje meer.”
8. Grand Prix van Europa 1995, Nürburgring
Een Grand Prix die zelfs zijn toenmalige titelrivaal Damon Hill ertoe verleidde om te applaudisseren voor deze geweldige race.
Schumacher startte vanaf de derde plaats maar werkte zich bij de start – die verliep in vochtige omstandigheden - op naar de tweede stek. Omdat het circuit relatief snel opdroogde moest iedereen de overstap maken naar droogweerbanden, behalve Ferrari en McLaren die de strategische keuze hadden gemaakt om de race van start te gaan op slicks.
Daardoor kwam Jean Alesi aan de leiding met een voorsprong van 20 seconden. In de strijd om de tweede plaats ging het hard tegen hard tussen Schumacher en Hill, die uiteindelijk een fout maakte en zwaar crashte.
Het was het groen licht voor Schumacher om onmiddellijk de voorsprong van Alesi aan te vallen. De Benetton-rijder legde zoveel druk op Alesi dat de Ferrari-piloot op een bepaald moment zelfs even naast de baan reed.
De finishvlag was in zicht met nog een paar ronden te gaan. Schumacher koos voor ‘Do or Die’ en passeerde de Fransman langs de buitenkant in de chicane. Riskant maar berekend, en in elk geval enorm spectaculair.
Het Duitse publiek ging uit hun dak…
9. Grand Prix van San Marino 2003, Imola
Twaalf uur geleden overleed zijn moeder Elisabeth, maar toch stond Michael Schumacher daar in zijn rijdersoveralls - met een zwarte band rond zijn arm gewikkeld. Schumacher moest diepgaan in zijn persoonlijke reserves om de pijn te doorbijten en een eerbetoon te brengen aan zijn ter ziele gegane moeder.
De race, die in geen enkel geval de spannendste van het seizoen kon genoemd worden, had een enorm dramatische betekenis. Weinigen hadden überhaupt verwacht dat beide Schumacher broers aan de start gingen verschijnen en helemaal niet dat Michael de race ook nog zou kunnen winnen.
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumiimo03.jpg
De Duitser wist echter dat het hele Ferrari-team en zijn miljoenen fans op hem rekenden. Hij gedroeg zich zo professioneel als maar kon en zijn race op zondag deed niets vermoeden dat er diezelfde dag een drama was gebeurd binnen de familie. Zijn emotionele weerbaarheid stond op de proef, maar hij reageerde op de perfecte manier door de finish als eerste te bereiken.
Toen hij uit de wagen stapte, zag de Ferrari-piloot er uit als een wrak. Hoe dat ‘wrak’ de race kon winnen, was een raadsel.
10. Grand Prix van Brazilië 2006, Interlagos
Gedrevenheid, de wil om te winnen, de enorme fitheid, het rijderstalent en het race-inzicht zijn de eigenschappen van Michael Schumacher die in zijn laatste race in zijn carrière nog eens naar boven kwamen.
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumibra06.jpg
Hoe een rijder van het kaliber van Michael Schumacher zich na 250 races nog altijd wil bewijzen, zag men in de Grand Prix van Brazilië van 2006.
De Duitser startte de race vanaf de 10de plaats, werkte zich onmiddellijk op naar voor om dan helemaal terug van nul af aan te moeten beginnen nadat zijn achterband werd geraakt door Giancarlo Fisichella.
Het verhaal van de Ferrari-piloot die na 10 ronden bijna gedubbeld werd door zijn eigen teamgenoot en op het einde van de race op een zucht eindigde van het podium.
Schumacher ging elke ronde voluit, haalde de andere piloten in alsof ze niet eens in de weg reden, en toonde dezelfde vechtlust die hij 15 jaar geleden meebracht naar de Formule 1 voor zijn debuut op Spa-Francorchamps.
Het was een waardig afscheid van een groot piloot.
|
Raikko
wzl-lid
Sinds 26/9/2004
T:5 -
R:95
|
21/11/2006 -
13:52u
| Quote
|
|
Moet eerlijk zijn, ben blij dat em gestopt is, altijd al een arrogante klootzak gevonden. Heel veel talent, dat ontken ik nt, maar gwn, zijn karakter steekt mij wat tegen.
|
Draco
wzl-lid
Sinds 5/12/2004
T:29 -
R:2193
|
3/12/2006 -
22:14u
| Quote
|
Het opzoeken van allerhande limieten bezorgde Michael Schumacher ongetwijfeld vele successen, maar de strijdlust en de onverbiddelijkheid van de Duitser werkten zich ook uit in de vele controverses die zijn carrière rijk is. Zat het in de aard van het beestje of veroorzaakte Schumacher alles bij het volle bewustzijn. Aan u om een oordeel te vellen.
Grand Prix van Europa 1997, Jerez
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumi1.jpg
Zonder twijfel het meest controversiële moment uit de F1-carrière van Michael Schumacher viel te beurt tijdens de titelbeslissende Grand Prix te Jerez in 1997. Schumacher leidde de race tot zijn titelrivaal Jacques Villeneuve een inhaalmanoeuvre waagde en langs de binnenkant de Duitser wilde passeren.
Schumacher draaide, in een poging om zijn plaats te behouden en Villeneuve af te blokken, zijn stuur naar rechts en raakte daarbij de Canadees, die uiteindelijk zijn weg kon voortzetten terwijl Schumacher vastraakte in de grindbak.
Villeneuve vertelde: “Ik remde op het allerlaatste moment waardoor ik naast hem kon komen. Ik wist dat de bocht voor mij was; hij had me kennelijk niet zien aankomen. Ik was niet echt verbaasd toen hij vervolgens op me inreed.”
Na afloop van de race besloot de FIA de tweede plaats van Schumacher in het kampioenschap weg te vagen. De Duitser mocht echter wel zijn overwinningen en punten behouden.
“Het manoeuvre was instinctief, doelbewust maar niet met voorbedachte rade,” las het verslag van de FIA.
Schumacher aanvaardde zijn straf, maar verklaarde later: “Ik ben opgegroeid in de tijd van Ayrton Senna en herinner me incidenten van Alain Prost en Senna. Het maakte deel uit van het racen. Ik wist dat het niet juist was om te doen, maar dit was een belangrijk moment. Het was alles of niets, en je gaat ervoor.”
Na afloop van het incident werd Schumacher geteisterd door een grote golf van verontwaardiging, zelfs in de pro-Ferrari kranten. “Schumachers imago als een echte kampioen is aan flarden, “ was in La Stampa te lezen.
Gerhard Berger relativeerde het controversieel incident: “Je moet wel rekening blijven houden met de enorme stress waarmee deze twee rijders te maken hebben. Ja, het was stom van Michael, maar die stommiteit duurde slechts een tiende van een seconde. Dit moeten ze niet opblazen.”
Onlangs bestempelde Schumacher zijn acties in Jerez als de grootste fout uit zijn carrière.
Grand Prix van Groot-Brittannië 1994, Silverstone
Het inhalen van poleman Damon Hill tijdens de formatieronde van de Grand Prix van Groot-Brittannië was duidelijk niet het meest verstandige wat Schumacher in zijn carrière al heeft gedaan. Alhoewel de Duitser na één bocht Hill liet weer passeren, kreeg hij na 13 ronden een tijdsstraf van vijf seconden aan zijn broek.
Benetton haalde Schumacher echter niet binnen voor de stop-go penalty. Ze verklaarden aan de stewards dat deze niet duidelijk hadden vermeld dat het hier om een dergelijke tiensecondenstraf ging.
Acht ronden later toonden de stewards de zwarte vlag aan Schumacher, wat normaliter een onmiddellijke diskwalificatie inhoudt. Schumacher bleef echter verder rijden – bewerende dat hij de zwarte vlag niet had gezien - terwijl de stewards in grote ruzie sloegen met het Benetton-team.
Uiteindelijk kwam Schumacher binnen, maar wel voor zijn stop-go penalty. Even later eindigde hij als tweede in de race, waarna de stewards hem uiteindelijk diskwalificeerden en een deelnameverbod van twee races oplegden. Benetton ging in beroep tegen de straf.
In een interview met Schumacher na afloop van zijn carrière werd gevraagd waarom hij indertijd de zwarte vlag negeerde: “Een moment! Ik heb de zwarte flag niet genegeerd. Ik heb ze gewoon niet gezien. Ik zeg ook niet dat ik toen geen fouten heb gemaakt, maar de FIA handelde ook niet foutloos op dat moment. Ik kon niet begrijpen waarom ik toen de zondebok was. Het werd volledig normaal geacht als je iemand tijdens de formatieronde kortstondig inhaalde en even later weer voorbij liet.”
Grand Prix van Australië 1994, Adelaide
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumi2.jpg
De Grand Prix van Australië zorgde in 1994 voor de titelbeslissende race in een gevecht tussen Damon Hill en Michael Schumacher. De Duitser stond maar één luttel puntje voor in het gevecht om de rijderstitel.
Schumacher had de controle over de race in handen tot hij een foutje maakte en met zijn bolide tegen de muur gleed. Hill naderde op de vertraagde Benetton-piloot en plaatste zijn bolide langszij voor de volgende bocht. Schumacher stuurde echter de bocht in op de normale manier waardoor hij in aanraking kwam met de Brit.
Hill moest de race beëindigen door schade aan de ophanging terwijl Schumacher ten gevolge van het incident in de muur belandde.
“Toen ik zag dat Damon niet in staat was om de race te hervatten, bedacht ik me dat wij één punt op hem voor lagen,” zei Willi Weber, manager van Schumacher. “Michael was dus kampioen. Dat was gerechtigheid. Michael heeft dit jaar tenslotte de meeste races gewonnen, en de FIA heeft hem een hoop kostbare punten afgepikt.”
De FIA liet de zaak begaan en deelde geen straffen uit.
Grand Prix van Canada 1998, Montreal
Michael Schumacher vertrok als derde tijdens de Canadese Grand Prix van 1998 maar kon na afloop van de eerste reeks pitstops de leiding overnemen. Bij het uitgaan van de pits merkte hij de aanstormende Williams van Heinz-Harald Frentzen echter niet op waarna hij zijn landgenoot in de grindbak duwde.
Schumacher kreeg een stop-go penalty van tien seconden, waardoor hij terugviel naar een derde plaats.
Uiteindelijk kon Schumacher de race nog winnen na een hevig duel met Damon Hill.
“Ik moet me excuseren voor dat incident,” vertelde Schumacher na afloop. “Ik keek naar rechts en ik zag niemand. Ik heb geen idee wat er toen gebeurde.”
Grand Prix van Oostenrijk 2002, A1-Ring
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumi3.jpg
Het imago van Ferrari, Michael Schumacher en dat van de Formule 1 kreeg een flinke deuk tijdens 2002-editie van de Grand Prix van Oostenrijk.
Rubens Barrichello zette een prachtige prestatie neer op de Oostenrijkse omloop maar tijdens de laatste ronde werd de Braziliaan gedwongen om te vertragen. Barrichello moest Schumacher voorbijlaten en deed dat in de laatste bocht van de laatste ronde.
Het publiek was woedend. Ferrari en Schumacher werden uitgejouwd toen ze geen enkele blijk gaven van spijt tijdens de ereronde en toen Schumacher tijdens de podiumceremonie Barrichello naar de bovenste trede duwde.
“Ik ben natuurlijk niet tevreden met de manier waarop de zaken verliepen,” zei Schumacher na de race. “Ik haal geen voldoening uit deze overwinning. Het was een beslissing van het team. Ik wil Rubens bedanken voor de punten, maar ik neem geen plezier uit de overwinning. Normaal gezien ga ik akkoord met teambeslissingen, maar vandaag niet.”
Na afloop van het incident werd Ferrari beboet omwille van het feit dat Barrichello en niet Schumacher op de bovenste trede van het podium had plaatsgenomen.
Grand Prix van Monaco 2006, Monte Carlo
Een fout maken op het Monaco-circuit is niet moeilijk. Een F1-waardige piloot kan zich namelijk nog steeds laten verrassen door de lastige aard van het stratencircuit in het prinsdom. Schumacher deed het echter op de meest doorzichtige manier.
De Duitser had net de snelste kwalificatietijd laten opmeten toen hij te snel de Rascasse-bocht inging, zijn banden liet blokkeren, en zijn stuur allerlei vreemde bewegingen liet maken waardoor hij uiteindelijk voor de vangrails tot stilstand kwam. Het manoeuvre haalde de gele vlag naar boven waardoor niemand de poletijd nog kon bedreigen.
De stewards waren van oordeel dat Schumacher de fout opzettelijk had veroorzaakt om zijn snelste tijd veilig te stellen en bestraften de Duitser door hem helemaal achteraan de grid te zetten.
Jean Todt, teambaas van Ferrari, was niet te spreken over de straf. “Dit zet een gevaarlijk precedent als een rijder zelfs al geen fout meer mag maken,” aldus Todt.
Grand Prix van Groot-Brittannië 1998, Silverstone
Michael Schumacher had zijn kans op een overwinning in Silverstone verkeken toen hij Alexander Wurz inhaalde onder een gelevlagsituatie en daarom een straf van tien seconden kreeg toegewezen van de stewards.
Ferrari ontving de straf, maar er was onduidelijkheid of de stewards het hadden over een tijdsstraf dan wel over een stop-go penalty. Even later corrigeerden de stewards hun slechte verwoording en maakten ze bekend dat Schumacher bestraft werd met een stop-go penalty. Die bekendmaking kwam echter later dan het reglement het toeliet.
Schumacher voerde daarom zijn straf uit in de laatste ronde van de race, maar terwijl hij binnenkwam om zijn straf uit te zitten reed de Duitser tegelijk over de finishlijn waardoor hij in principe de race had gewonnen.
De FIA besliste even later om de licenties van de stewards in kwestie in te trekken.
Grand Prix van België 1998, Spa-Francorchamps
Bron: © http://www.f1fotos.be/specials/schumispecial/schumi4.jpg
Schumacher was extreem dominant in de natte omstandigheden tijdens de Grand Prix van België in 1998. Bij momenten ging de Duitser zelfs tot twee seconden per ronde sneller dan de rest van het veld.
De Ferrari-piloot kreeg even voor het einde echter een koude douche. Bij het dubbelen van David Coulthard botste hij vol op de achterkant van de McLaren-piloot. Een furieuze Schumacher liep in de pits recht op de Schot af.
“Probeerde je me te vermoorden !?” riep Schumacher.
David Coulthard antwoordde: “Dat neem ik niet! Jij reed tegen mij aan, niet omgekeerd!”
Een dag later vertelde Schumacher: “Het was duidelijk dat we, als we hier hadden gewonnen, opnieuw de leiding in het kampioenschap hadden genomen. Vlak voordat ik Coulthard ging dubbelen, ging hij van het gas af. Coulthard heeft ervaring genoeg om te weten dat je zoiets niet moet doen.”
|
|
|
