We zijn ook geen flikker gewend he? Een beetje sneeuw en er worden meteen urenlange reportages uitgezonden over de sneeuwperikelen van de afgelopen twinitg jaar, weermannen worden sneeuwmannen en de paus blijft er in. Toeval? Nee, want ook ik waag mij nu aan een sneeuwcolumn.

Eerst even sneeuw en bekende mensen, want wie wil nu niet weten wat onze bekende medemens van deze witte dagen vindt. Meneer Dewinter heeft er in ieder geval niks op tegen en dat zit β€˜m niet alleen in de naam. β€˜Alles wat wit is, is goed. Hoe meer wit hoe beter.’ Aldus meneer Dewinter.

Dan meneer Paulusma, wereldberoemd in Nederland. voor hem is deze winter ook erg speciaal, want het is voor het eerst dat zijn dochtertje zo veel sneeuw bij elkaar ziet. Who cares, Piet? Ga eens op wintersport met dat wijf, sloeber.

De woordvoerder van de wegenbond kon ons echter wel β€˜normaal’ nieuws brengen. Hij wist te vertellen dat deze sneeuw blijft liggen en dus niet zomaar weg smelt. Donder op man, je bent Piet niet!

Naast deze bekende mensen was ik ook erg benieuwd wat de gewone man van deze winterdagen vindt. Daar mijn vriendengroep nu niet geheel toereikend was, qua aantal, heb ik mijzelf een aantal vragen voorgelegd. Om nu een goed en onbevooroordeeld oordeel te kunnen aanreiken (!), ben ik dan ook maar echt naar buiten gegaan. Buiten aangekomen, viel mij al meteen 1 ding in het speciaal op: alles was wit. Wit en koud. β€˜Welja, erger kan het niet worden’, dacht ik. En met een goed gevoel zette ik mijn eerste stap in deze witte drek. Alles goed en wel, totdat deze natte substantie mijn sok binnendrong en mijn voet bevochtigde. Wit, koud en nat. Fout.

En zo snel als mijn benen mij konden dragen, spoedde ik mij weer naar binnen.

Ja, ik kan concluderen dat ik beter naar een urenlange reportage op tv kan kijken en het ziekteverlof van de paus kan volgen, dan nog meer energie spenderen aan die witte zooi buiten. Op naar de zomervakantie.