Het is het einde van een veelbewogen jaar. Een jaar waarin het geweld toenam. Er natuurrampen en oorlogen waren. En ook vooral een jaar van hard werken en een dubieus bestaan.

Laten we aan het begin beginnen, zoals in elk overzicht. Het geweld nam toe het afgelopen jaar, verbaal en fysiek. Men scheldt vaker op de baas en hoe treurig ook, vooral op de computer. Het schijnt ook dat mensen vaker de neiging hebben om elkaar te slaan, te schoppen of gewoon neer te steken tijdens een ruzie. En altijd is er één partij die begint, de zogenaamde vechtpartij. Dat deze eikels zich niet inhouden blijkt uit de tv-beelden die we zagen na de moord op van Gogh. We zagen ingegooide ruiten van moslimfundamentalisten.

Ook leuk, fundamentalisten leggen hun geloof bij het fundament, niet vechten en respect voor iedereen. Ze kunnen beter ruzie zoeken met de extremisten.

Er kamen natuurrampen voor. Nu kan ik een goede grap maken over Balkenende, de man met het meest natuurlijke gezicht. En onnatuurlijke grappen, de borsten van mevr. Verbaan. Maar ik wil dus echt niemand kwetsen en betuig mijn oprecht medeleven aan de mensen die nu worden opgevangen na de ramp in Azië. Zij hebben de dood in de ogen gekeken en zijn getraumatiseerd. Gelukkig wordt er hard gewerkt om deze stakkers te helpen. Dat deze flikkers op vakantie waren om de plaatselijke (en nu grotendeels dode) bevolking uit te buiten wordt maar al te graag vergeten.

Dan hebben we wereldwijd nog al wat oorlogen gehad hoor. Zo, weet je van die oorlogen in Afrika, in de gebieden bij Rusland, in het midden-oosten? Weet je dan wel dat er naast die onrechtmatige oorlog in Irak nog ongeveer 50 oorlogen zijn. En weet je dan ook dat wij na dik 50 jaar nog steeds niet over ons Duitsers-trauma heen zijn. Maar waarom zouden wij ons druk maken over die verre oorlogen, het zijn niet voor niets ‘verre oorlogen’.

Want, wij werken, wij zijn ziek, wij hebben het zwaar. Wij klagen over bezuinigingen en staken liever dan dat we harder werken. Wij, wij zijn de beste! Wij komen voor ons zelf op en ons poldermodel leert ons een hoop. Wij met ons poldermodel hebben geen last van natuurrampen, geen oorlogen of fysiek geweld. Nee, wij houden ons staande met verbaal geweld. Zo, eikels !

Wij, de laagste der landen zullen niet zo maar slaan of schoppen. Tenzij het terroristen zijn, want zij begonnen. Fuck he, laten wij dan ook eens lekker meedoen met de wereld. Blaas de duinen op, schop je kinderen en roep de heilige oorlog uit tegen je buurman. Schreeuw dood en verderf op de dam en verkracht de koningin.

Dan is het pas een veelbewogen jaar, dan pas écht !