De vader van Max

Achtendertig was Sander nu. Zittend in zijn paarse sofa, tranende ogen van het knetterende vuur in de haard, besefte Sander dat hij alles had.
Sander was gelukkig getrouwd met een schat van een vrouw, sophie. Samen met haar kreeg hij drie jaar geleden -wat gaat de tijd toch snel.- een zoontje. Max lag n u te slapen en Sophie was de nachtdienst in. Ze werkte nu al een jaar of zes als chirurg op de eerstehulp. Sander nam nog een slok van de wijn die zijn broertje voor hem had meegenomen uit de Dordogne.
Behaaglijk was het goede woord voor de warmte die Sander voelde in zijn leven. Alles had nu zo z'n regelmaat. Het werk, Max, vrije tijd en de relaties om hem heen.
Hij zette zijn glas neer, duwde zijn hakken weer in zijn sloffen en stond op. Na nog een blok op het vuur gelegd te hebben liep Sander naar het toilet. In gedachten verzonken ledigde hij zijn blaas. 'Wat zou er nog gebeuren in zijn leven?' Sander glimlachte, ontslagen kon hij niet worden, hij was eigen baas. De trap kraakte en de wind was hoorbaar aanwezig buiten het huis. Bovenaan de trap werd hij afgeleid door het gehuil van Max.

Met een versnelde pas liep Sander naar de kamer van zijn zoon. Met het openslaan van de deur werd de kamer verlicht en draaide het interieur weg voor de ogen van Sander. Op h et bed ontwaarde zich een jongeman van begin twintig. Was hij het zelf, speelde zijn jeugdherinneringen een spelletje met hem? Die ogen, die ademhaling tijdens het snikken, het kwam hem allemaal zo bekent voor. Mijn God nee, Max ?
Tranen rolden over de oogleden van Max.. Sander stond vastgenageld aan de grond, als ongewilde toeschouwer in de deuropening. Een grijze vrouw verscheen en knielde voor Max neer. Samen huilden zij en schenen Sander niet op te merken.

Het volgende ogenblik zat Sander weer in zijn sofa bij het vuur, dat gretig likte aan de blokken hout.
Sander stond op en stapte richting de hal. Daar pakte hij zijn jas en sloeg de sjaal rond zijn nek. Hij greep met zijn linkerhand naar zijn koffer terwijl zijn rechterhand als automatisme de hoed op zijn hoofd plaatste.
Sander opende de deur naar de garage en stapte in zijn auto.

Vier dagen duurde het voor Sander werd ontdekt door een voorbijganger. Hangend in zijn nette pak, zijn koffertje o pen tegen een boom.
Hij droeg het idee altijd al bij zich, in zijn koffertje.