Studio 100: De schandalen (deel 3)

Als je tegenwoordig reclame hoort voor een nieuwe musical mag je vrezen dat
de mannen en vrouwen van studio 100 er iets mee te maken hebben. Maar zoals elke traditie is er ooit een eerste keer geweest. De eerste keer voor Gert Verhulst en co was met de musical Sneeuwwitje. (Waarschijnlijk was dit niet echt mijn beste zin, maar u begrijpt wat ik bedoel.) De rol van Sneeuwwitje
werd gespeeld door Sanne. U kent haar en het hele kusverhaal nog wel. Zoveel jaar na de feiten ging de Mediawatchingredactie Sanne eens opzoeken om naar haar verhaal te luisteren. Zodat ze eindelijk een streep kon trekken onder het verleden. Het boeiende verhaal van een boeiende persoon in authentieke Dag Allemaal-stijl!

Sanne: "Wat een smeerlapperij!"

Na drie zelfmoordpogingen lijkt het weer de goede kant op te gaan met zangeres en gelegenheidsactrice Sanne.

Canasaricus : Sanne, je bent er door de roddelpers nogal doorgesleurd omdat je Chris Van Tongelen, die de prins speelde, niet wou zoenen. Hoe hard raakte je dat?

Sanne: Die kus op zich was nog niks, maar de hele voorgeschiedenis daar knelt nu
juist het schoentje.

Canasaricus: Dat verhaal met het schoentje was een ander sprookje, Sanne. En tussen haakjes: ik zou het ook niet zien zitten om Van Tongelen te tongen. Maar wanneer had je door dat er aan die hele musical iets mis was?

Sanne: Al van de eerste dag had ik iets in het snotje. Gert Verhulst was nog maar net binnen in de oefenzaal en het begon al. Hij zei dat hij het scenario lichtjes had aangepast.

Canasaricus: Ga vooral door.

Sanne : Hij wou een paar sleutelscenes accentueren. Zo zou de jager (die Sneeuwwitje moest doden, maar het niet over zijn hart kon krijgen omdat het meisje zo schattig was, kd) Sneeuwwitje niet doden in ruil voor een vrijpartij. Wat een smeerlapperij! Daar komen kinderen naar kijken. En als Sneeuwwitje bij
de dwergen wou blijven logeren, moest ze daar ook...

Canasaricus:... laat ook maar. Volgens je man Eric verminderde de rol van Sneeuwwitje je artistieke waarde. Wat bedoelde hij daar mee?

Sanne: Toen ik dat las, heb ik het hem meteen gevraagd. Hij wist ook niet wat hij daarmee bedoelde, maar het klonk wel intelligent.

Canasaricus: Hebt u nog tips voor families die weldra naar een Studio 100-musical gaan kijken?

Sanne: Ga naar de avondversie kijken, die is het kortst.

Canasaricus: Bedankt, Sanne!

Punt Ă©Ă©n in de trein. Het treinkaartje.
Je koopt een kaartje tegen een te hoog tarief, je gaat in een te ongemakkelijke stoel/bank zitten. Je probeert de tochtende gaten in de wand te stoppen met je hand terwijl je met je andere hand de loszittende leuning vasthoudt om enig contact met de bank te behouden. Terwijl je deze daag’lijkse beslommeringen en irritaties voor lief neemt staat er iemand voor je neus die het op eens had. Wat die dan had weet niemand, maar hij had het en wij hebben het nog steeds niet. Dit gegeven dat deze man/vrouw op eens wat had geeft genoeg recht om mijn kaartje voor onbepaalde tijd af te geven. Nadat hij jouw eigendom besmeurd met een rood/zwart kleurende vloeistof kijkt deze persoon alsof je de duivel zelf bent. Want hoe graag had de persoon in het blauwe tenue jou een bon uitgeschreven. Misschien met de achterliggende gedachte dat jij ‘het’ dan ook zou hebben. Wie weet?

Punt twee in de trein. De medereizigers.
Na een vermoeiende fietstocht bereik je gelukkig droog het station, want jij was zo slim om een paraplu te gebruiken. Na een aantal luttele minuten op een tochtend perron te hebben gewacht is het altijd een heerlijk moment om door het raam de regen uit de hemel te zien vallen. Zo lekker zelfs dat je ook nog eens kunt genieten van de bijna lege coupĂ©. Na een aantal stops zonder station, stopt de trein nu ook daadwerkelijk op een plek waar mensen instappen. Welk een subliem moment om te blijven genieten van de regen buiten en de droogte binnen. Er stappen mensen in, een mager kind, een ongeschoren aso en een veel te dikke pleegmoeder die het kookboek Ă  la Smullers hanteert. Op zich allemaal geen probleem, alleen Ă©Ă©n ding valt op. ‘Porky’ had een paraplu voor beneden de maat 40, laat maar zeggen: standaard maat. Wat dan weer wil zeggen dat de westelijke en oostelijke kwabben het behoorlijk te voorduren hebben gehad in het vochtige klimaat. Niets is zo erg als juist zo iemand, op een dergelijk moment, in zo’n lege coupĂ©, met haar klamme lichaam zich half over je heen wurmt om vervolgens uit te leggen dat ze van gezelligheid houdt.

Punt drie in de trein. De treintijden.
De treinen rijden niet op tijd, er is te weinig informatie over gewijzigd verkeer en het materiaal deugt niet. Iedereen heeft het wel eens geroepen, of iemand horen zeggen. Tja, wat moet je er mee. Ik ben het er wel mee eens, vooral die tijden. De spoorwegen zijn niet consequent wat betreft de tijden. Ik vind, of je rijd op tijd, of niet. Punt uit. En niet als je iets te laat je bed uit komt en je rent voor je trein dat het gevaarte precies op tijd voor je neus wegknort. Daartegenover staat in dit land dan weer tegenover dat als je ’s middags graag naar huis wil alle treinen uitvallen, niet op tijd rijden of zonder machinist zitten. ‘Dames en Heren, tot zover de treintijden, wij wensen u nog een prettige dag.’

Ach de trein wie kent hem niet. Maar voor alles is een oplossing dachten ze bij Senseo en graag neem ik dit citaat mee in het kopje ‘Oplossingen voor de trein.’

Oplossingen voor de trein punt Ă©Ă©n.
Je koopt in het vervolg geen treinkaartje, maar loopt naar de conducteur en verteld dat je nu zojuist merkte dat je jaarkaart nog thuis ligt. Elke beetje zelfrespecterende conducteur zal het op prijs stellen dat je vooraf naar hem toekomt en laat je er meer weggaan. Een tweede solutie is het meenemen van een fietsketting en aan de hand van dit materiaal uitleggen dat ijzer ook als geldig vervoersmiddel voldoet. Een beetje conducteur beantwoord dat met:’ga fietsen’. Waarop jij dan weer verteld dat dit lastig gaat zonder ketting.
De beste manier blijft het verstoppen op het toilet met vier vrienden en Ă©Ă©n kaartje onder de deur doorschuiven.

Oplossingen voor de trein punt twee.
Koop een hamster. Plet het beestje met een hamer en neem het mee in de trein. Als de het gevaarte plaats neem begin je hard te huilen en haal je het beest uit je broekzak.
Wat ook helpt is wat draadjes uit je jas laten steken en Arabisch praten. Die paranoĂŻde blankhuidige vetkleppen zien overal terroristen in.

Oplossingen voor de trein punt drie.
Verzamel een grote groep mensen om je heen. Laat deze structureel voor de trein springen en elke trein zal consequent te laat komen.
Ik heb al aan sterke magneten lopen denken om wegrijdende treinen te stoppen, maar dan zit je nog met die deuren.

Als iedereen deze oplossingen hanteert zal alles anders worden. Dat is een ding dat wél zeker is.