1

We schrijven de laatste zomervakantieweek van 2000.
Een tankstation zoals er meerdere zijn langs de Franse route nationale.
Emma Baetens neemt een laatste trek van de L&m light sigaret en werpt het peukje weg ondertussen een explosiegeluid makend. In haar fantasie ontploft de benzinepomp en werpen gillende mensen zich op de grond als brandende toortsen.
In realiteit belandt het smeulende stukje in de berm naast het graspleintje waar Emma met opgetrokken knieΓ©n voor zich uit zit te staren.
Een luchtig geklede blonde nimf in een lekker zonnetje.
Alles zou perfect leuk voor haar moeten zijn op dit moment, maar het lot had anders beslist, het zat goed klote.

Zij en haar beste vriendin Nele', beiden 16 geworden in Juli 'met de autocar een weekje naar Salou,een goed hotel en iedere dag uitgaan en jongens versieren. Dat goede plan leek door een slechte uitwerking slechts een bitterzoete herinnering te zijn.
Hoe fijn de meisjes de eerste 2 dagen ook hadden kunnen opschieten,zo slecht was hun vriendschapsband stuk gegaan op dag 3 toen Emma begon te flirten met een jongen waar Nele op was. Dit had na het gebruikelijke 'glas Pasoa in het gezichtgieten ritueel' en het scanderen van troetelnaampjes als vuile hoer en mannenverslindster een heuse koude oorlog als gevolg. Vriendschap werd afkeer, het kan verkeren in een mensenleven.
Was het haar schuld dat alles misgelopen was? Ze was nu eenmaal mooier en kreeg meer aandacht dan Nele en er stond ook niet 'Nele's vakantiescharrel' op de gekustte jongen's voorhoofd geschreven met waterdichte viltstift.
Hij had 'haar' gekust. Zijn tong in 'haar' mond gestopt, zij had ze gewoon plichtsbewust geopend.
Na de aanvaring die net niet ontaarde in een bitchfight (wegens gebrek aan voldoende modder en een buitenwipper genaamd Big Bobby die vreemd genoeg maar 1m70 meette) ging alles van kwaad naar erger. De hotelkamer bleef gesloten voor haar, haar ondergoed werd van het balkon gegooid en uiteindelijk was er maar 1 gedachte nog van tel voor Emma: ze wilde naar huis en snel.
Emma pakte haar koffers, stak haar tong uit naar Nele en betrad de bus huiswaarts op dag 4.
Er zaten nauwelijks andere mensen op de luxueuze dubbeldekbus omdat de meeste toeristen pas op het eind van de week huiswaarts trokken. Emma had zich de eerste zitrij op de bovenverdieping toegeeigend terwijl de meeste anderen(een bejaard koppel en enkele gezinnen met kinderen ) zich beneden geinstaleerd hadden. Buiten een klein vriendengroepje van 3 dronken fuifnummers die zich op de achterbank bevonden, was er slechts 1 andere passagier in het compartiment.
Een niet onknappe mysterieuze jongen die eveneens heel alleen leek te reizen. Wie hij was en waarom hij ook alleen op de bus zat maakte haar niet uit, ze had haar eigen problemen.

De zon staat hoog aan de hemel en schittert op het asfalt.
De geur van benzine hangt in de lucht en zorgt voor een loom gevoel. Zacht huilend steekt Emma Baetens een nieuwe sigaret op en begint sprietjes uit het grasperkje te trekken.
'Wat scheelt er met je?' de mysterieuze jongen vanop de bus houdt haar een kleenex voor.
Emma schrikt op en wil hem afwimpelen met zoals Flip Kowlier zou zeggen 'een welgemeende fuck you'. Misschien ligt het aan de vriendelijke blik in zijn ogen,een zekere uitstraling of gewoon de behoefte aan een vriendelijk iemand maar dat doet ze niet. Emma ontdooit, ze smelt zoals de ijskappen en geen Kyotoakoord kan zoiets verhelpen.
Ze vertelt haar relaas en de jongen luistert begrijpend. Een meisje begrijpen en haar een schouder aanbieden om op uit te huilen is soms alles wat het vergt om haar vertrouwen te winnen.
Ze besluiten de rest van de busreis samen vooraan te zitten want gezelschap is de beste remedie tegen verveling en een busreis van 18 uur staat synoniem met verveling.
Ze praten, keuvelen, lullen en zeveren er een hele tijd op los en de sfeer wordt vriendschappelijk en fijn.
De misteryman blijkt Rob te heten en 21 te zijn. Hij verklaart dat hij dit jaar alleen naar Salou trok om vrienden te bezoeken en deze manier de goedkoopste was. Plots opent Rob zijn backpak en haalt een fles smirnoff boven.
'Zin om het wat gezelliger te maken?'
Emma knikt heftig. Ze weet dat ze geen hoge grens heeft wat alcoholverbruik betreft maar de sfeer zit zo goed dat ze niet zielig wil overkomen,go with the flow. Het goedje brandt in haar keel,maar voelt ook lekker.
De zon gaat onder in het Franse platteland en in de bus neemt kleine Emma de 1e slok sterke drank na de andere.
De wereld wordt wazig,alles begint te tollen. Ze weet dat ze moet stoppen met drinken maar blijft doorgaan,een kater maakt haar toch niks meer uit. Rob kijkt met lede ogen toe hoe het meisje naast hem zich lazarus drinkt en bidt dat ze straks niet alles onderkotst.
Emma's wereld staat op zijn kop, is flou en onherkenbaar.
Emma lacht, Emma laat de fles vallen, alles wordt zwart, Emma valt flauw.
Emma is gewoonweg out.

Rob beseft onmiddelijk waar het op staat. De eerste uren hoeft hij van haar geen leven meer te verwachten, hij hoopt enkel dat ze niet kwaad op hem zal wezen voor haar onvermijdelijke houten kop.
Natuurlijk niet, ze heeft zelf de fles leeg gedronken.
Hij kijkt dan maar wat uit het raam, nog 4 uur voor ze in Belgie aankomen. In het venster staart hij maar wat,maar door de duisternis kan hij niet veel ontwaren, behalve haar.
Haar reflectie in het raam.
Zelfs bewusteloos was ze nog een lust voor het oog. Hij begint zich vragen te stellen bij zijn eigen leven en het gebrek aan een vriendin daarin. De enige seks die hij ooit had gehad was betaalde seks vorige zomer bij een hoer.
Hij raakt Emma's arm aan maar krijgt geen reactie. De rug van zijn hand raakt Emma's dij, streelt erover, maar Emma voelt het niet. Ze voelt even niks meer. Hij slaat zachtjes in haar gezicht om haar wakker te maken maar dat zou pas binnen een paar uur gebeuren.
Zijn hart bonst in zijn keel, dit kon hij niet maken, het was verkeerd.
Verkeerd maar o zo verleiderlijk.
Dit bloedmooie meisje kwam gewoon de eerste uren niet meer bij positieven en zou zich niks herinneren. De kerels op de achterbank sliepen en konden hen niet zien. Ze zou het nooit te weten komen,dit was perfect. De perfecte crime passionel.
Hij laat zijn hand over haar topje gaan en trekt het ietwat omhoog.
Rob's handen glijden over haar stevige borsten en hij ontbloot ze. hij speelt wat met de tepel,kust haar en laat zijn hand onder haar rokje glijden. Hij wrijft over de stof van haar slipje en laat zijn vingers in haar glijden.
Hij gaat te ver,maar het is sterker dan zichzelf. Hij trekt haar slipje naar omlaag en bekijkt haar. Ze slaapt de slaap der onschuldigen terwijl haar onschuld besmeurt wordt. Rob kijkt even voor zich uit en verzucht. Zijn handen zoeken koortsachtig in zijn rugzak en diepen er een condoom uit op.
Het condoom dat hij mee had voor als hij tijdens het uitgaan in Salou een meisje zou versieren, het was anders uitgedraaid.
Hij doet het rubbertje om en zet zich voor haar.
Zijn adem stokt als hij haar penetreert.
Dit was het lekkerste gevoel waar hij ooit van gedroomd had.
Hij kijkt naar het meisje dat geen teken van leven gaf terwijl hij haar neukte. Straks zou hij haar kleren weer fatsoeneren, het condoom wegmoffelen, en verwarrende zaken aan de drank wijten.
Zijn adem wordt onregelmatig, het gevoel te overweldigend.
Hij spuit het condoom hijgend vol en trekt zich terug.

Hoe perfect alles 5 minuten geleden nog leek, zo desastreus was de situatie nu geworden bij de aanblik van het kleine meisje dat hij net verkracht had. Ze sliep nog, maar haar onschuld was weg en het plasje bloed tussen haar benen was er een grotesk bewijs van.
Bloed op haar kleren, op haar dijen, de zetels, op hem. Haar bloed. De waarheid sloeg als een moker in zijn gezicht.
Hij had net een slapend meisje ontmaagd door haar te verkrachten.
De bus komt abrupt tot stand en Rob kijkt als een bang hert in de koplichten van een aanstormende truck.
Hoe kunnen ze weten wat er gebeurd is? Hebben ze een camera hier? waarom kwamen ze niet vlugger dan? Alle twijfels worden weggenomen door de stem van de chauffeur die meld dat er nog een laatste pauze gehouden wordt. Op de parking verdwijnt Rob even in de struiken, hij loopt wat door, nog meer. Hij versnelt zijn pas, begint te lopen, sneller.
Hij slaat op de vlucht, maakt niet uit naar waar zolang het maar niet in de buurt van die bus is.
Bij aankomst in Belgie stappen alle mensen moe maar tevreden af.
3 koffers blijven echter achter, 2 worden herkend door de Moeder van Emma. De chauffeur betreed moeizaam want doodmoe de trappen richting de bovenverdieping verwachtend 2 slapende mensen aan te treffen.
Bij de aanblik van een huilende halfnaakte Emma Baetens onder het maagdelijke bloed raakt de man plotsklaps klaar wakker en vervloekt zichzelf hartgrondig wegens het niet aanleggen van de kleine camera op de bovenverdieping.

2
Een jaar verstrijkt. De dader zit achter slot en grendel (18 maanden omdat zijn naam op de passagierslijst stond en zijn koffer nog in de bus) Tranen werden geplengd en verdere levens geleid.
Sommige meisjes wentelen zich na een verkrachting in zelfbeklag, willen een einde aan hun leven maken. Emma Baetens was anders daarin, niet wakker zijn tijdens de daad helpt daarbij.
Ok, je maagedlijkheid op zo een manier kwijtspelen is klote, maar Emma stak er wel iets van op: Seks is een wapen dat je gewoon moet leren gebruiken in je voordeel. Alle mannen rondom haar zijn in haar mooie bruine ogen zwakkelingen geworden die ze simpelweg kan om haar vinger winden. Ze verslijt vriendje na vriendje, en wipt er op los. Ze neukt de helft van de jongens uit haar buurt maar Emma is slim.
Ze houd de schijn op voor de buitenwereld en haar ouders.
Voor haar ouders is Emma nog steeds het lieve kleine onschuldige meisje dat iets ergs meemaakte maar zich er zich redelijk snel overzette. Haar vader wil haar nog het liefst zonder vriendjes en zonder seks, gewoon braaf en onschuldig zien en zo presenteert papa's kleine meid zich.
Als haar vader te weten zou komen wat ze allemaal deed zou hij haar geheid de rest van de vakantie in haar kamer opsluiten en haar naar een kostschool sturen in september.
Hoe respectabel ze tegenover haar ouders overkomt, zo sletterig gedraagt ze zich tegenover haar nieuwste vlam Wim.

Die warme zaterdag midden Juli, een broeierige avond.
Wim en Emma maken een ritje met Wim's nieuwe Opel Tigra, een cadeau van zijn ma voor zijn 21ste verjaardag.
Emma is zenuwachtig want ze wil Wim iets vertellen.
De wagen stopt op de parking van het natuurreservaat de zavel, een plaats die bekend is omdat jongeren er soms komen bij nachtval om wat te vrijen.
Dat Emma en Wim er niet van plan waren om te gaan vissen blijkt al snel als Wim zijn kleine hengel uit zijn broek bovenhaalt. Slim als Emma is snapt ze de hint onmiddelijk en valt aan, happy birthday Wim.
Kleren worden uitgespeeld en de bewegingen worden heftiger als plots twee koplampen opduiken en een man uitstapt.
Het is te laat om nog van kromme haas te gebaren, Emma zit halfnaakt bovenop Wim.
De politieagent knikt hen met een licht spottende blik toe.
Emma klautert van Wim af en nestelt zich verlegen en haar lichaam afschermend op de passagierszetel.
'Ja Juffrouwke, t'ziet er nie goed uit he? (ik persoonlijk zou op mijn tenen getrapt zijn door zo een opmerking.)
'Hebben jullie al ooit gehoord van openbare zedenschennis?Dat wordt een pvke en een telefoontje naar jullie ouders he,Het spijt me maar helaas.'
Emma die bij het horen van de woorden telefoontje en ouders het equivalent van een doodvonnis leek te horen begon te huilen. Ze snikt zoute tranen en smeekt de politieagent om de zaak te laten vallen.
Ze wil er alles voor doen als hij haar ouders niet verwittigt, alles!
Ze wordt ietwat dapperder, veegt haar tranen weg en herinnert zich weer dat mannen als kinderen zijn, geef ze een nieuw speelgoedje en je hoort ze niet meer.
'Als je ons laat gaan mag je me neuken.'
Wim kan zijn oren niet geloven, de slet.
De agent glimlacht even en aangezien zijn matrak in zijn broek zich in staat van paraatheid bevindt stemt hij graag toe.
Emma stapt uit terwijl de agent even naar zijn combi loopt en gaat op de motorkap zitten. De flik komt terug en knoopt zijn broek reeds los, hij trekt haar naar zich toe en komt in haar.
Ze gaan even door en plots draait hij haar om om haar langsachter te nemen. De diender hijgt in haar oor en zegt haar straks zijn collega ook een geile beurt te geven.
Collegialiteit is een ontroerend iets.
De politieman komt kreunend klaar en nog nagenietend roept hij zijn vriend. De ietwat gedrongen man komt rustig uit zijn Combi gewandeld ondertussen eveneens zijn broek losknopend terwijl Emma zich omdraait.
De man stopt abrupt, Emma verstard.
E E ...Emma? Hun blikken raken elkaar en ze blijven elkaar aanstaren.
Pap??? Emma gilt het uit.
Luc Baetens, die onlangs was gedegradeerd naar een lagere afdeling in het korps brulde het uit bij het beeld van zijn dochter die wijdbeens voor hem lag.
De man was zijn strepen afgenomen en in een irrelevante verkeerspatrouilledienst voor beginnende agenten gedropt omdat hij steekpenningen had genomen, dat was vernederend. De streek die zijn dochter had gelapt was de zwaarste klap die hij ooit kon krijgen.
Emma zit met de handen voor het gezicht snikkend op de motorkap. De agent en Wim kijken verbouwereerd toe en Luc Baetens verzucht.
Hij kalmeert. Kijkt even rond.
De politieagent stamelt iets, so so sorry, ik wist niet.
Maar het is vergeefse moeite, Luc Baetens is al de rationaliteit verloren, hij trekt zijn dienstwapen en schiet. De agent valt bloedend neer.
Luc Baetens richt zijn 9 mm opnieuw, op Emma, zijn vlees en bloed, zijn verklote trots en schiet haar door het hart, 3 maal.
Hij schreeuwt het uit van pijn en woede en zet de loop tegen zijn slaap. Hij haalt de trekker over en zijn hersenen worden uit zijn hoofd geknald.
Wim zit ineengedoken achter het stuur, lijkbleek en bevend als een riet.
De geroofde onschuld van Emma Baetens betekende haar dood en het einde van 3 andere levens. Luc Baetens was op slag dood, hulpagent Freddy Cornelis bezweek later aan zijn verwondingen. De ongeboren baby in Emma's buik stierf met de moeder.
Wim Deleu vertelde stamelend het gebeurde maar sprak er daarna nooit meer met een woord over.
Het verhaal van Emma Baetens en alles er rond stierf de dag na haar dood.
Emma zelf was al stervende sinds die ene broeiend warme dag eind augustus 2000 toen ze een busreis huiswaarts nam, een busreis richting haar persoonlijke hel.