Beperkingen .

Wat heb ik een verschrikkelijke hekel aan beperkingen. Regels idem dito natuurlijk, die zijn wel nodig voor de structuur in de maatschappij, maar ik moet ze daarom nog niet leuk vinden. Over die regels waar je maandverband en tampons voor nodig hebt, daarover moet je me de bek zeker niet openbreken. 't Legt ook beperkingen op natuurlijk, maar ik heb het over 'Je mag niet dit en doe dat of je bent een schaamluis in de pels van de maatschappij' regels.
Mijn ervaring met schaamluizen is minimaal en gaat terug naar een seksuele opvoedingsles in het 1ste middelbaar, waar een foto van één van die vrolijke rakkers, honderd maal uitvergroot, werd getoond. Iets wat door heel de klas onthaald werd op een luid iiieuw, behalve door mij die enkel 'Zie eens hoe schattig met die kleine voelsprietjes!' kon zeggen, hoewel ik diep vanbinnen toch mijn toenmalige hamster, Al Pacino genaamd, schattiger vond.
Ik ben blij dat ik een proper en voorzichtig meisje ben dat nog nooit schaamluis gehad heeft. Je kan veel zeggen over mijn schaamhaar, maar niet dat het een beestenboel is en zeker niet aangezien er niet al teveel is voor die beestjes om op te grazen. Ik ben voorstander van het onderhouden van het gazon en geregeld een groot deel van het gras af te rijden.
Was dat iets dat ik niet mocht zeggen? Ga ik te ver door te zeggen dat ik mijn schaamhaar het liefst in een streepje scheer? Klaarblijkelijk is het als meisje een ongeschreven regel dat je bepaalde dingen niet mag schrijven zonder scheef bekeken te worden.
Als ik schrijf over verkracht worden, ben ik aan het zagen: 'Oh mens, stop met zeiken erover, so what als er paar jaar terug een gast op u gekropen heeft, terwijl ge da nie wilde, get over it.' Als ik schrijf over zelfmoordpogingen, ben ik aan het zeiken en ook aan het pronken: 'Zozo, het kleine meisje heeft haar polsje overgesneden en was geschrokken van al het bloed dat eruit spoot, ocharme dutske, stop maar met u interessant te maken daarmee, ge hebt geprobeerd u van kant te maken en 't is u niet eens gelukt, pakt een pilleke of 40 in 't vervolg of schiet u door uw hoofd, als ge weet waar de veiligheidspal zit.'
En als ik schrijf over seks, dan ben ik oversekst, dan is de reactie iets als 'Maar alé, waar haalt ze het lef of erger nog 'Jaja meiske, als ge es een echte goeie verwenbeurt wilt, moet ge mij maar es bellen hé, ik kan goe beffen en dan moete niet meer masturberen, want dat doe je wel veel hé.'
En inderdaad, het woord masturberen komt in al mijn teksten terug, dus ik pleit schuldig. Ik ben mij momenteel seksueel wat aan 't onthouden, ik heb geen seks omdat ik besloten heb mij te herbronnen en bijgevolg neem ik af en toe de laatste dagen nog vaker het woord masturberen in de mond, omdat het reeds weken geleden is dat daar nog een pik gezeten heeft.
Als je zulke dingen zegt, ben je volgens sommigen dus een makkelijke slet, een oversekst wicht dat kikt op provoceren. Misschien ergens wel, maar ook niet helemaal.
Waarom doe ik het dan wel? Waarom zeg en blijf ik zulke dingen zeggen? Simpelweg, omdat ik het KAN! Omdat ik niet bang ben om te zeggen wat ik wil zeggen en mij voor niemand hoef in te houden. Ik kan zeggen dat God een sadistische klootzak is die er een pervers genoegen in schept zichzelf te bevredigen tijdens het aanschouwen van al de ellende op deze wereld. Wie gaat me tegenhouden om zo iets te zeggen? Kardinaal Joos op een autoped onder invloed van miswijn van een goed jaar en gewapend met een oudbakken hostie? Ik kan zoveel dingen zeggen en het leuke is dat ik niet eens alles moet menen.
Vanaf nu wordt Snoezels dagboek dus duidelijk anders. Ik ga meer de columntoer op, meer de actualiteit en dergelijke belichten en dat op mijn manier. Zonder regels en zonder beperkingen, Snoezels dagboek wordt Snoezels column.
Een beetje verandering heeft nog nooit iemand pijn gedaan, alhoewel........ Neem nu het programma beautiful op de veredelde homeshoppingcenter vt4. Men neme een paar chronische lelijkaards, type 'ik ben een vrouw, maar ik kan doorgaan voor lookalike van Jaques Vermeire', meestal gebukt gaande onder depressies wegens jarenlange pesterijen door het hebben van dumbo - oren, een pinokioneus of een lichaamsbeharing die de boze wolf jaloers zou kunnen maken.
Men gaat met deze individuen naar een plastische chirurg in plaats van naar het sprookjesbos van de Efteling en bij die chirurgen die veelal luisteren naar illustere namen als De Vleesschauwer en daar ondergaan ze een verandering, die best wel zeer moet doen me dunkt. In een mum van tijd wordt overtollig vet weggezogen, daar staat Koen Crucke dan met zijn saai boekske, over de weg naar 33 kilo minder, hoofdzakelijk dan door het eten van droge beschuiten en door veeeel geduld te hebben, als ze u gewoon op een tapkraan kunnen aansluiten en een half uur later je een halve Margriet Hermans in een bokaal hebt. Wat doen ze eigenlijk achteraf met dat vet? Wat als die chirurg een overeenkomst heeft met de plaatselijke frietvetfabriek? Als ik ooit een frietje verorber dat naar een oude bomma smaakt, dan ga ik een aanval van pyromanie op frietkoten beginnen.
Bij die chirurg worden ook flaporen ontflapperd, snik snik, daar gaat de droom om ooit te vliegen, tanden worden gebleekt met een schuurborstel die nog gebruikt geweest is voor de film Free willy om het plankton van die orka zijn bijters te halen. Topjes van puntneuzen worden afgezet, borsten vergroot omdat dat klaarblijkelijk nodig is om zich echt vrouw te voelen en ga zo maar door.
Op het einde staan ze dan beetje te shaken met hun booty achter een gordijn, en als het gordijn wegvalt zie je heel de familie snotteren, waarschijnlijk ofwel omdat het resultaat niet helemaal bevredigend is 'Snik, ze is nog steeds zo lelijk als een kikker met een strootje in zijn gat', ofwel omdat het resultaat goed gelukt is 'Maar wie is nu die vrouw?'
Over booty shaken gesproken, ik ga blij zijn als ik dat nog es ga kunnen doen. Deze week gaat dat er niet meer van komen, vrees ik, aangezien ik aangestoken door een grote hoeveelheid Wodka Orange met mijn zatte kop van de trap gesukkeld ben. Het is een kwestie van hard zijn in het leven en klaarblijkelijk is een eiken trap harder dan mijn poezelig voetje, dat nu dus gebroken is.
Wat gebeurd is, is heel simpel samen te vatten. Ik KWAM bij de trap, ik ZAG dubbel en ik viel met mijn klikken en klakken naar beneden als de eerste de beste incontinente bejaarde die naar de wc moet lopen, maar struikelt over zijn looprekje. En nu loopt Snoezel dus met krukken. Wat moet je hele dagen doen, als je niet echt uit de voeten kunt? Film kijken ja.
Deze week heb ik dusdanig eindelijk 'Any way the wind blows' van de meest getalenteerde Antwerpenaar sinds die schepen die zei 'Tiens, met die visakaart van 't stad kan ik gratis naar de hoeren in 't schipperskwartier', Tom Barman genaamd. Met zo een naam ben je bijna voorbestemd om in een café te gaan werken, maar Tommy besliste al op jonge leeftijd dat hij geen kledinglijn wilde of een parfum zoals die anderen, maar filmregisseur wilde worden, de Jim Jarmusch van linkeroever. De nieuwe van Jarmusch heet 'Cofee and Cigarettes', de nieuwe van Barman zou 'Joints en Frietzakskes' kunnen noemen. Enkel respect voor Barman wel, eerst groot worden met Deus, een kortfilm maken met 'Theme from Turnpike', om dan uiteindelijk de nodige fondsen te kunnen krijgen voor het maken van een film die aanvoelt als een natural high, gevoed door een jazzy sfeertje en nu overweeg ik zelfs om een cd van zijn danceproject met C. J. Bolland 'Magnus' te kopen.
Want iets dansbaars heb ik nodig voor als mijn voetje genezen is en ik eindelijk mijn alom begeerde booty weer kan shaken, op een manier die niet lijkt op de 'this is the sound of c' dans van de illustere Confetti's uit begin de jaren 90, en wel zo dat iedereen weer verlekkerd naar mijn booty kan staren. Daarvoor heb ik natuurlijk de juiste soundtrack nodig waar ik nog over twijfel. Daarvoor heb ik natuurlijk de juiste soundtrack nodig waar ik nog over twijfel, ik moet deze week een nieuwe cd aanschaffen, doch ik weet niet welke. De nieuwe van DJ Tiesto de 'Marco Borsato van de draaitafels'? Ik kan ook de laatste Faithless kopen, een band die erg begaan is met het welzijn in de wereld, de armoede in 3de wereldlanden enz. Geen wonder, frontman Maxi Jazz ziet er zelf uit alsof ze hem uit een kamp in Ethiopië geplukt hebben. Met pukkelpop roep ik de stand van het rode kruis op om de stage tijdens het concert van Faithless te bekogelen met voedselpaketten. Waarschijnlijk wordt het toch weer iets hiphopperigs, de nieuwe Beastie boy's bijvoorbeeld. De Eminems avant la lettre uit New York waar zelfs mijn vader indertijd nog 'fight for your right' gewijs met zijn zatte kloten op staan jumpen heeft.
Ik vind hip hop best cool, van het peroxide blondje Eminem tot 50 cent, hij weet tenminste van zichzelf dat zijn muziek niet meer waard is. Of Snoop dogg die in een mandje slaapt bij dokter André, Jay z die stopt met rappen om meer aan Beyonce te prutsen en al die anderen. Ja, rulen en chingy's uit ghettoville USA, die gozers zijn fun, hoewel hun muziek wel rare gevolgen kan hebben.
Gevolgen zoals mijn 9 jarig nichtje dat haar woordenschat uitbreidt op basis van de nieuwe d12 langspeler. Dan spreekt ze me aan met de woorden 'Hey, ho, ga je rap mee wat bling bling kopen bij de juwelier, voor die motherfucker van een vader van je zegt dat ik nog te jong ben voor oorringen?' En toch, hiphop is cool en grappig
Wat eveneens cool en grappig en een tikje verontrustend is, is Winie the pooh, een beertje dat in een Beastie boystekst vermeld wordt. Winie is schattig en geel en iedereen is dol op hem, hij verschijnt op shirts, rugzakken, pennenzakken, lunchboxen en zoveel meer, maar is het iemand al ooit opgevallen dat die beer geen broek aanheeft? Wat voor perverten zijn die mensen van Disney niet, dat ze munt slaan uit een streakende beer. Winie the pooh is gewoon een middel om de wereldbevolking te brainwashen en aan te zetten tot exhibitionisme.
Je moet nu niet komen aanzetten met 'Ja, maar heb jij in het wild al eens een beer gezien met kleren?'
Die vlieger gaat niet op, want als hij de moeite kan doen om een rood shirtje aan te trekken, dan kan hij ook een broek aandoen. Zo simpel is het. Zo simpel, als het feit dat ik blij ga zijn als mijn voet weer genezen is en ik weer ga kunnen dansen en huppelen
En zo simpel als het feit dat er weer een nieuwe week aankomt, vol nieuwe eigenaardigheden en faits divers die ik terug ga kunnen noteren in een simpele column. Zonder beperkingen, gewoon doen wat ikzelf wil, mijn eigen weg op mijn eigen manier.
Dat is heel simpel.

Hemel 't Zijn triestige tijden voor mensen in het algemeen en in het bijzonder voor vrouwen die niet tuk zijn op sport kijken deze zomer. Dit dankzij Sporza, een zender met een naam die lijkt alsof het een zoetig sportdrankje uit de Aldi zou kunnen, zijn waar je hartstikke van vermagert, omdat je er acute diarree-aanvallen van krijgt, het soort drankjes waar ik met mijn fikken van afblijf. Op Sporza kon je al genieten van het Europees voetbalkampioenschap in Portugal en dat kan ik nog best verdragen. Ik ben geen voetbalfanatiste, maar ik kan, als mijn oog op een occasionele match valt, nog best genieten van het soepele benenwerk en zoveel meer van sommige voetbalgoden. Neem nu onze Belgische trots, de rode duivels, nu omgedoopt tot de rode zuivel, omdat ze in de voorbereidingen op het EK stonden te sjotten als petit gervais die over datum was. Tijdens sommige vriendschappelijke interlands dacht ik af en toe een oude herhaling van FC de kampioenen onder de neus geduwd te krijgen. En toch, er zitten een paar kerels in dat ploegje zoals, euh, Timmy Simmons en vooral Bart Goor die ik helemaal niet zo luizig vind uitzien als zijn achternaam doet vermoeden. Ik stel me altijd voor dat kleine Bart zijn moeder indertijd, als het tijd werd om hem te gaan wassen, hem zei: 'En nu moet Bartje in bad, want Bartje is goor'. Geen Belgische driekleuren en zatte Belgen in te korte schreeuwerige shorts dus dit jaar in Portugal. De taak van varkenuithangers is dit jaar weer glansrijk vertolkt door de Engelsen. Alhoewel ze een karrenvrachtje rondborstige bimbo - blondines meegekregen hadden om hun onder de leuze 'make love, not war' in te temperen, zijn der weer wat caféstoelen en zitbankjes door het Portugese luchtruim gesuisd. Een verdwaalde Israëliet dacht dat hij in de Gazastrook was aanbeland en als je bemerkt dat de ex - topvoetballer uit Engeland Paul Gascoigne Gazza is, dan kun je stellen dat die stelling niet ver van de waarheid verwijderd was. Geen België op het toernooi betekent ook verkneukelende, gniffelende zelfvoldane hollanders. En ze hebben wat perikelen gehad met hun advocaat die eerst was gebuisd voor zijn balie - examen enz., maar ze hebben de halve finale gehaald, dus ze mogen blij zijn, want heel wat grote ploegen lieten het dit jaar afweten, zo heb ik me laten vertellen. Van Italië herinner ik me bijvoorbeeld alleen nog dat Totti iemand een rochelfluim gedraaid heeft na uitgescholden te zijn geweest voor Italiaanse Johan museeuw en apetotti. Van frankrijk dat Zinedine Zidane een sexy kaal plekje heeft en van Portugal dat je van Porto drinken fel, beneveld kunt worden en dan spontaan begint te lachen met het feit dat de voornaam van Figo 'Luis' is, als ze die beu zijn in Portugal, kunnen ze er gewoon met shampoo achterzitten. Dit was duidelijk het EK van de kleinere ploegen, Che, Tsjechië euh, dat klein landje daar ergens langs de kanten van Kroatië, ik ben momenteel ietsje te tipsy om dat correct neer te pennen, omdat ik nog bij de Porto blijven hangen was.¨Kleine ploegjes als dat land met de moeilijk neer te pennen naam, als je zat bent dus, en Griekenland godbetert. Die geitenneukers hebben zelfs het toernooi gewonnen, bij Zeus, Hades en al die andere goden uit hun mythologische nest. De Franse escargot - boefers hebben dus hun titel moeten prijs geven aan de feta - fretters. Ze hadden nog niet genoeg met hun Olympische spelen, de inhalige rotzakjes moesten nog 'es ook het EK gaan domineren. Ik ruik hier een complot in van de Grieken, een sluw, listig plan om de sportzomer te domineren met het oog op een hogere verkoop van Demis Rousos' cd's en fetakaas. Inmiddels is de Tour de France van start gegaan. Als ik daar een Stavros in aantref, dan weet ik dat ik gelijk heb. Want inderdaad, nu het EK achter de rug is, heb je de Tour om je als sportfan aan te vergapen. Dat wielrennen, het boeit me niet om naar te kijken, ik leef mij teveel in en ik word er zelf moe van. Het mooie mannengehalte ligt er beduidend lager ook en heeft al ooit iemand Johan Museeuw horen spreken? Door al dat zadelzitten spreekt hij als iemand die net zijn plechtige communie heeft gedaan. Wielrennen is een afknapper dus. Na de Tour krijgen we nog die Olympische huppeldepup geserveerd, maar ik kan ondertussen geen Grieken meer zien of het moest zijn dat het Stany Crets in een Grieks rokje betreft die schalks uitlegt dat als je op verlof in Kreta een balpen nodig hebt, je gewoon 'makupennis' moet zeggen tegen een plaatselijke ezel of het bijbehorende boerke. TV -adepten die niet graag buitenkomen - als ik het weer momenteel bekijk, kan ik hen niks kwalijk nemen - kunnen hun toevlucht zoeken in de normale zenders en hun gevreesde zomer - programmatie. Programma 's als Koppen of Telefacts pakken uit met luchtige zomerreportages die zo luchtig zijn dat ze nikszeggend zijn. Zoals die reportage in Koppen vorige week over leven met kleine borsten, 'k heb goed gelachen, hoewel ik de inhoud van het programma wel aan de platte kant vond. Ikzelf klaag daar nie over, ik ben met mijn mooi B -cupje goed gezind, geen grote jetsers, maar ook geen kleine dingetjes. Waarom zijn mannen trouwens zo geobsedeerd door borsten? Meer dan de helft van de bevolking heeft er, zelfs Louis Michel. Deze week ook naar Rad van Fortuin gekeken voor 5 minuten, gepresenteerd door Walter Grootaers. In de Middeleeuwen werden de achternamen van mensen zo bedacht, dat die iets met hun beroep te maken hadden. De voorouders van Vanmol bijvoorbeeld waren waarschijnlijk de eerste opticiens. Hoe de Grootaersen aan hun naam gekomen zijn, laat ik aan jullie wilde verbeelding over, maar waarschijnlijk was homoprostitutie reeds in de oudere tijden aanwezig. Het programma had 3 kanditaten die ze nog overhadden van de reeks 'Het leven zoals het is OCMW, leek het, of 3 individuen die ze gevonden hadden in het stempelkantoor 'Doppers 'r us' genaamd. De eerste opgave was een populaire Irakese uitdrukking, leek het, want op het bord naast de breedlachende gazelle stond te lezen 'De kop is eraf'. Daarna heb ik wijselijk de TV uitgezapt, ook ik heb mijn grenzen. Ik heb nog steeds geen idee, waarheen ik op reis trek, voorlopig ben ik in plannen niet verder geraakt dan mijn hof. Maar misschien moet ik maar een soort vakantiejobje overwegen, om zo mijn fondsen te spekken om een verre reis te kunnen maken. Deze week heb ik in een artikel gelezen dat er binnenkort een praline op de markt komt die bij vrouwen een orgasme zou oproepen. Ik overweeg een sollicitatie bij de plaatselijke Leonidaswinkel. Of misschien kan ik in de Efteling een bij - jobje doen deze zomer. Huppelend met elfenvleugeltjes in een roze tutu door het sprookjesbos lopen, overal elfenstof rondstrooiend, zoals mijn grootvader vroeger deed. Deze week was ik in het ziekenhuis en toen ik bij het buitengaan langs terminale ziektes passeerde, werd ik aangesproken door een ietwat bleke gast van midden de 20 met vettig bruin haar en borstelige wenkbrauwen als een Swiffer wetjet die hem voorstelde als Gilles, hij zei dat ik leek op Kate Beckinsale, waarop ik antwoordde dat die midden de 30 was en dat dat dus geen compliment was voor mij. Hij verontschuldigde zich en ik vroeg of hij ziek was of zo, wat hij ontkende. 'En jij?', vroeg hij mij, 'Geen kanker of iets dergelijks waardoor je nog maar een paar weken te gaan hebt?' 'Euh nee, waarom?' Ik fronste al mijn wenkbrauwen ondertussen. 'Welja, ik val op dode meisjes', zei hij met uitgestreken gezicht. 'Que? Gilles, de necrofiel?' 'Inderdaad, ik hou van rigor mortis, dat is spannend.' Nadat ik hem de weg naar het mortuarium had gewezen, maakte ik dat ik wegkwam. Ieder zijn ding, zolang ze niemand lastigvallen, mag iedereen doen wat hij wil. Je vraagt je soms af wat voor zo een necrofiel de gedroomde vakantiejob is. Stel je voor dat je zoon je komt vertellen dat hij bij een begrafenisondernemer wil gaan werken. Ikzelf laat me dan nog liever cremeren, op het doodsbriefje komt dan 'Breng zelf je marshmellows mee' te staan. En dan mogen ze terwijl de kist in vlammen opgaat 'Light my fire' van the Doors spelen. Toepasselijk dat ik daar nu aan denk, want op 3 juli was het 33 jaar geleden dat Jim Morrison naar de eeuwige weetvelden verkaste en hij dood aangetroffen werd in zijn badkuip. De plaatselijke necrofiel in het lijkenhuis getuigde dat hij het jammer vond dat het lijk reeds gewassen was. Necrofielen, raar ras! 'k Heb er zelfs 1 in mijn familie. Mijn ma neukt al jaren met een lijk, ik noem hem pa. Als ze dit komt te lezen, ga ik weer hartstikke op mijn kop krijgen. Dan zit er maar 1 ding op om te repliceren: 'Mama, trek het je niet aan, zo erg is het niet! Wat dan nog dat ik af en toe met je lach, dat is het leven hé.' Het leven is als een erectie ... hard. Als je me nu wilt excuseren, ik ga wat het bad in, reflecteren over welke bij - job ik wil en over wat er de komende week uit de lucht zou kunnen komen vallen. Hopelijk geen regen meer. Tot volgende week. Snoezelke Trends Ik ben dol op trends,sommigen onder jullie zullen dat vast al weten van me. Als er iets nieuws en funs is,ben ik er altijd wel voor te vinden om dat uit te testen. Even overwoog ik om te beginnen spelen met die vliegende schoteltjes met propeller die je door middel van een afstandbediening een paar meter boven de grond kan laten hoveren, maar ik denk dat het een idee is dat moeilijk van de grond gaat komen. Zeker aangezien ik te gierig ben om batterijen te kopen voor dat ding, mijn trileendje verbruikt al genoeg. Ook het idee van bij een onvoorziene crash de kat van de buren te mixen en zo de hof van de buren uit te roepen tot het vlaams equivalent van roswell en dan constant het deuntje van the x files kunnen fluiten,hoe aanlokkelijk ook,kan me niet overhalen. Al zeker niet nu ik weet dat het ding gepromoot wordt door 'Olivier Derijke' Nee, geef mij maar een stukje oosterse mystiek dat niks te maken heeft met het vreten van vegetarische loempia's ,, Jackie Chan films "of het aftrekken van Koreaanse nachtwinkeluitbaters. Geef mij maar een samoeraizwaard. Sinds films als 'The last samurai' met 'Tom Cruiseboot' en het grote succes van Kill Bill is dat hele ninja en samoeraigedoe weer even hip als in de tijd van de Teenage mutant ninja turtles in de jaren 80. Een stel uit de kluiten gewassen gemuteerde schildpadden zonder kleren die toevallig kungfu kunnen en als volleerde ninja's kunnen batteren getraind door een eveneens uit de kluiten gewassen rat die 'Splinter' heet, vanwege het feit dat dat beest zo irritant is als het peuteren met een pincetje in je voet.Verder aten die schilpadden graag pizza en vochten ze iedere week tegen een kwaaie japonees die vermoedelijk een restaurant had en schildpaddensoep op het menu wilde. Leonardo Dicaprio, altijd maar stoefen dat hij genoemd werd naar Da vinci de wereldvermaarde kunstenaar, sorry kerel, je bent genoemd naar een amfibie. Ik zelf keek vroeger liever naar 'De smurfen'. Over die blauwe rakkers kun je vanalles zeggen, niks is nog origineel, alles is erover gezegd. Ze werden reeds beschuldigd van communisme, zo zou grote smurf Lenin symboliseren en Gargamel het kapitalistische westen .Gargamel zou ook een satanist zijn die smurfenvlees wil offeren en kanibaliseren, dat zijn kat Azraël heet zou een teken aan de wand zijn. En natuurlijk de smurfin. Dat babysmurf van haar is leid geen twijfel, maar wie is de vader? Smurfin staat bekend als de slet der sletten, de enigste vrouw in een mannenmaatschappij en terwijl iedere smurf zijn duidelijke taak heeft zoals schilderen en brood bakken of in 't geval van brilsmurf de plaatselijke slimme nerd zijn, is de taak van smurfin nogal vaag. Ik heb me laten vertellen dat smurfin de plaatselijke hoer zou zijn die dag in dag uit de andere smurfen neukt en dat grote smurf die smurforgieen dan opneemt op video om door te verkopen aan gargamel die er zich suf op rukt. Babysmurf zou een ongelukje geweest zijn maar de vader is niet bekend omdat ze het hele dorp over haar gehad heeft, simpel als iets. Naturlijk kan het ook dat ik mij iets laten wijsmaken heb, maakt niet uit. Na het zien van Tarantino's wraakepos 'Kill Bill' heb ik mij dus bekeerd tot de leer van de ninja. Ik heb mij een plastieken ninjames gekocht in de Supra Bazaar, loop gekleed in een zwarte pyama door het huis met een zwarte nylonkous over mijn hoofd. Sluipend beweeg ik mij door de kamers als een lenige kat, op de loer liggend, wachtend. wachtend tot mijn vader nog eens het lef krijgt mijn pc aan te leggen. Dan kan ik in aktie schieten en met een tijgersprong a la Flashdance waar ze in het ballet van vlaanderen een week gevoel van onder de tutu zouden krijgen spring ik richting mijn tegenstander. Ik sla mijn pa op het licht kalende hoofd met mijn plastiek zwaard en zeg hem met zijn begerige poten van mijn pc te blijven, in de naam van mijn privacy. De geheimen die ik aan mijn pc toevertrouw zijn weer even veilig en alles is terug zen. Verdomme, alles is niet zen merk ik net op, alles is hartstikke ying yangig verkloot. Er zit een ladder in mijn nylonkous, tot zover het ninjagevoel, mijn masker is namelijk om zeep . open en bloot Juicht,o seksminnend volk van vlaanderen,want voor het eerst sinds Goedele Liekens illustere talkshow vanavond niet schat, en Jim tv's sekstalk heeft ons landje weer zijn eigen seksueel programma. Namelijk 'Open en Bloot' gepresenteerd door Tiyani Kiriloff, een wulpse deerne die jammer genoeg gezegend is met een naam die een kruising tussen witloof en platte kaas suggereert. Ik keek al een tijdje uit naar dit programma, dolbenieuwd of we eindelijk iets kregen met ballen, zonder taboes en een beetje stout. Ik ben blij dat ik gekeken heb, want ik heb heerlijk gelachen met de eerste uitzending over rukken, vingeren, simpelweg masturberen. Een thema dat nog steeds een immens taboe is, zeker bij meisjes lijkt het not done om het toe te geven. Het ding werd gestart met een filmpje, wat me direct in de stemming bracht. Een zekere Rudy masturbeerde graag met het slipje van zijn ietwat preutse vriendin. Die vriendin kon het niet verkroppen dat haar lief ventje soms aan zijn 'jos' sleurde zoals het heerschap zo poetisch verwoorde. Ik was gecharmeerd door de acteerprestaties, de dialogen, de zwoele muziek en het lachwekkende dat er van uitging. Het koppel lag samen in bed om de nachtrust aan te vatten in een felverlichtte kamer!! En de man lag naast zijn slapende vriendin van jetje te geven, iets wat te vergelijken valt met Cola van de aldi drinken omdat ze net voor uw neus staat terwijl er Coca cola in de frigo staat. Na het filmpje switchte het programma naar een café waar 2 gezonde vlaamse boerenzonen, een verdwaald meisje en iemand van wie ik vermoed dat het haar zatte tante of zoiets was aan tafeltjes verzameld waren waarop Tiyani van wal stak met een spervuur van taboedoorbrekende vragen. Masturbeer jij? Die ene leek constant te bedoelen met zijn antwoord, die andere geloofde niet in seks voor het huwelijk, het verdwaalde meisje vondt zich te goed ervoor, de tante was er geobsedeerd door. Die tante had het masturberen pas ontdekt op haar 30ste, na een tip van de buurvrouw. Ik heb al suiker gekregen van mijn buurvrouw, mayonaise zelfs, maar de tip om te gaan masturberen met een douchekop? Wanneer heb je het laatst gemasturbeerd? werd ook gevraagd aan ons kwartet van doorsnee kwartels en nog wat andere kiekens die ze uit het cafévolk geplukt hadden na het aanbieden van een gratis vat. Sommige gisteren, paar dagen terug, deze morgen,1 man zelfs daarnet in de wc zei hij zichtbaar trots. Hoe ver heen moet je al zijn als man om uwe beste vriend te gaan aaien op de vettige wc van een café? Er werd ook naar andere woorden voor masturberen gevraagd,en weer schoten de cafégangers in actie. Woorden als vingeren, smurfen, gleufglijden en palmboomslingeren galmden door de gelagzaal. Eén man gewaagde zelfs van 'naar de gamma gaan', iets waar ik toch een uitleg bij had gewild, achter wat, witte verf?. Verdere openbaringen waren een item over het feit dat vibrators uitgevonden waren om te gebruiken in psychiatrische instellingen, waarop ons Tiyani schrander opmerkte dat die eerste types op drilboren leken....., ik noem haar nu reeds mistress of the obvious. Fijn was eveneens het item over de Ibrator, een vibrator die je moet aansluiten op je pc. Plots krijgt het woord cybersex een totaal nieuwe betekenis. Een man die eerder gewend leek te zijn om wcborstels te verkopen deed een promotalk en ging een demonstratie doen. Ik hield mijn adem in en zag schunnige beelden voor mijn geestesoog waarin Tiyani hem bevredigde met behulp van een ibrator, een pc en een pot vaseline, ik was licht teleurgesteld toen hij het ding enkel liet trillen. Last but not least waren er nog de sekstips, de do's over masturberen en de don'ts voor mannen. De leukste don'ts voor mannen waren de tip om eerst de temperatuur van opgewarmde dingen op te meten om brandwonden te vermijden, en ook de tip om Francois in geen flessen ofzo te stoppen. Bij de vrouwen had je de masturbatietips zoals daar zijn het gebruik van sjaaltjes en veertjes. Het gebruiken van de douchekop, iets wat ik altijd al aannam als algemene kennis. Maar veruit de leukste geinigste tip was wel die van het masturberen met een wasmachine. Een wasmachine dient om kleren te wassen, punt. Wie haalt het in zijn hoofd om naakt tegen een wasmachine te gaan oprijden? kuisvrouwen of werkneemsters in droogkuisen en wasserettes? Of wacht eens even,Waarom zou Katrien Devos reclame voor bonux maken?Ze heeft ze duidelijk nog allemaal op een rij. En 1 masturbatietip hebben ze zelfs schandelijk over het oversekste hoofd gezien. Het genot van een clitoriale piercing. Een ding dat ik niet heb maar wel zou overwegen als ik niet fobisch voor naalden en prikjes zou zijn. Ik heb wel in een bui van durf en dronkenschap mijn navel laten piercen, maar dat voelde toch erg kut aan, als ik mij daar onder zou laten piercen, zou dat dan navel aanvoelen? En toch,van een vriendin heb ik horen zeggen dat het een immens genot teweeg brent om mee te spelen en laten spelen. Ik ben een fan van immens genot maar ook het idee van zo een bikertype met een baard en marlborosigaret tussen mijn benen te laten staren lijkt me eerder een barriere om het te doen. Nog een tip die ik kan geven is vicks vaporub, klein beetje van insmeren op de intiemste deeltjes en je tintelt naar de hoogste regionen, je kan ook de trapleuning insmeren en je laten glijden maar dat raad ik niet aan. Wat ik eveneens afraad is het gebruik van zwanworstjes en dergelijke, zeker als er schoothondjes in de buurt zijn, want dat heeft nefaste gevolgen zoals een vriendin ondervonden heeft. Ik krijg plots een Ilse Nackaertsfeel lijkt het, Snoezels sekstips deel 1 masturberen'niet enkel voor narcisten'. Al bij al heb ik me dus geamuseert met 'Open en bloot'. Heb ik iets bij geleerd? Nee .Werden er taboes doorbroken? Tuurlijk niet. Heb ik gelachen?absoluut. Taboes rond masturberen zijn er nu eenmaal, omdat het erg intiem is, maar al die schaamte is nergens voor nodig. Het is de normaalste zaak van de wereld, en iedereen doet het, als je een beweging maakt die lekker voelt en je herhaalt dat omdat het lekker voelt, wat doe je dan? Juist ja. Ik heb er geen problemen mee om toe te geven dat ik een trileendje heb, erg vaak in bad ga en me soms vinger. Ik moet heus niet elke dag het doen en een orgasme krijgen, maar ik ben blij dat ik niet bang ben van mijn lichaam en dat ik weet dat ik me niet hoef te schamen omdat ik af en toe gewoon een lekker gevoel wil krijgen op een ontspannen manier. Als ik door dit te zeggen een 'vuile meid ben, dan denk ik dat het tijd wordt om nog eens een bad te nemen.   Snoezels korte werchterverslag Aaah, die heerlijke geur van frieten vermengd met dat van gras en zatte hollanders, als dat niet werchter 04 is. Het 4daagse muziekfestival zit er weer op en vooral de lijn zag dat het goed was. Ik ben dol op festivals, voor de sfeer en het feit dat je tal van acts kunt zien waaronder sommige waar je anders nooit uit eigen overtuiging heen zou gaan. Veel mensen gaan niet eens voor de muziek naar zo een festival, maar eerder om te zien wie het hoogste torentje met bierbekertjes kan maken. Maar voor mij is muziek dus het belangrijkste en dit is wat ik van sommige acts op werchter dit jaar onthouden heb. Sean paul en Pink op vrijdag, Herman Schueremans, om het met de woorden van Basement jaxx te zeggen, where's your head at? Geef mij dan maar de marquee waar Admiraal Frisbee ten dans speelde, gevolgd door ieders favo westvlaming ' Johan Verstreken buiten beschouwing gelaten' genaamd Flip Kowlier. Flippe werd geruggensteund door Geike van Hooverphonic en de tent ging net niet in de fik. Op vrijdag werd de mainstage overspoeld met harde ruige stoere jongensrock. De verloren profeten, de zwarte motorenclub, monster magneet, de duisternis, metaalika en mais rockten en brulden en jumpten en deden lekker stoer behalve de zanger van mais die een doedelzakmomentje in het gebrul inlastte. Als Jonathan Davies ooit op het podium geeletrokuteerd wordt krijgen we popkorn. Rust kon gevonden worden in de tent met de dames van de Sugababes en Nelly Furtado,de marquee werd overspoeld met geile venten. Zaterdag deed Daan zijn ding in de marquee,hoewel hij een naam heeft die zou passen bij een boskabouter was hij weer zijn stijlvolle zelf. Joss Stone ziet er uit als een lieflijk blond nimfje maar klinkt als een volleerde soulmadam die Natalia degradeert tot het niveau van een backingvocaliste van Willy Sommers. Moloko's zangeres genoot ervan haar achterwerk aan het publiek te showen. Novastar had de pech op hetzelfde moment in de tent te moeten spelen als Lenny 'zit mijn permanent goed? 'Kravitz. Joost mag weten waarom de orginisatoren twee absolute headliners met slechts half uur verschil laten spelen. Ik blijf Joost zwegers een schattig ventje vinden. Zelfs al is het een halve Nederlander hij wordt trots de vlaamse John lennon genoemd. Op zaterdag, de laatste dag en grand finale van de uitputtende vierdaagse speelde Zornik, een groep waarvan ik dacht dat de zanger travestiet geworden was. Jasper Steverlinck vroeg zich nog maar eens af of er' life on mars' was,h et antwoord is ja, de 'echte' Jeff Buckley woont daar. De gasten van NERD zweepten de massa op. Air zorgde voor de nodige chillmomenten met hun relaxte fransoozenelectropop. Jammergenoeg kon David Bowie niet komen vanwege rugklachten door het sjouwen met kratten Vittel, Zelfs de belofte van 10 dozen chupa chups kon Ziggy niet overtuigen van komen, dus waren de orginisatoren 'Under pressure' om een vervanger te vinden. En die vonden ze in niemand anders dan de fucking Dewaele brothers, 2 many dj's. Het Gentse antwoord op Peppi en Kokki. Twee getalenteerde prettig gestoorde kwieten die een muziekfeest adekwaat afsloten. Zittend in mijn zetel met mijn verstuikt voetje met een bak frieten en de geur van het gemaaide gazon en mijn bezopen vader in mijn neusvleugels besluit ik dat op TMF naar een festival kijken toch niet hetzelfde is. Ik kijk al uit naar pukkelpop,mischien ga ik er wel daadwerkelijk heen en hoef ik geen reclameblokken te slikken. Ja, dat ga ik doen. Ik ga zelf die sfeer gaan opsnuiven op Pukkelpop, en dansen en stagediven op de wei in plaats van in mijn living, 3 gebroken glazen en een vaas zijn de balans daarvan. Zelf gaan is een veiliger alternatief. Dus Chokri, reserveer maar reeds een plaatsje op uw wei voor Snoezel, want anders wordt het 'Rage against the Mahassine'. Kiewit here i come, Werchter houdt u maar klaar voor volgend jaar, ik kom met een slaapzak!   Literaire babes Een paar dagen terug zat ik op nog maar eens een druilerige avond wat met de afstandsbediening van de tv te klooien. Veel meer dan triviale fait divers zoals tv kijken, muziek luisteren en monopoly junior spelen ( monoploy normaal mag ik niet meer meedoen omdat ik steeds speelgeld verduisterde en maffiosi-trekjes begon te krijgen ), en computeren zijn er niet te beleven lijkt het met dit weer in het leven van het meisje zonder de relatie. Men zou kunnen opperen dat ik dan maar mijn luie kont moet oprichten,buiten komen,en open staan voor verleidingen en charmeoffensiefen van leuke mannen rondom me. Feit is dat ik enkel verleid wil en kan worden als ik me zelf verleidelijk voel. En met dit miezerige koude weer van de laatste dagen staat mijn seksuele uitstraling bijlange niet zo hoog als ze doorgaands in de zomer zou moeten zijn. De kans om schattige topjes te dragen, fleurige korte rokjes, lichte make up en mijn nieuwe navelpiercing te etaleren en zo te kunnen genieten van bekeken en graag gezien bevonden te worden heeft zich gewoon nog niet voorgedaan daar ik het vertik een jasje te dragen in de zomer en zodoende maar binnen blijf. Dit klinkt natuurlijk oppervlakkig ben ik me van bewust, maar ik wil gerust toegeven dat het wel klopt, als je je als opmaakt, je mooi maakt, dan geniet je ervan om nagekeken te worden. De subtiele glimlachen van leuke mannen, het oogcontact, alles draait rond seductie. Verleiding is een spel dat ik graag speel en enkel verlies als ik mezelf wil overgeven. Ik zapte naar tv1, naar 'Aan tafel' met Ben Crabbé. Aan die tafel zat Kristien Hemmerechts een tekst te debiteren en ik keek gefascineerd toe. Mijmerend en bedenkend dat de vriendelijk ogende dame aan die tafel de grootse vlaamse schrijfster is. De godin van het vlaamse geschreven woord. Een vrouw die ik ooit een literaire babe horen noemen heb, meerdere malen zelfs, maar die er uitziet als een vriendelijke gedecideerde lerares van middelbare leeftijd. Eigenlijk is de literatuur voornamelijk een mannenwereld. Iedereen kent Lanoye, Claus, Brusselmans, Mendes, Geeraerts, King, Grisham, Clancey. Noem een auteur en de kans is groot dat je één van die namen te horen krijgt, namen die spontaan opkomen. Omdat er gewoon weinig bekende vrouwelijke schrijfsters zijn. Jk Rowling is bekend van Harry Potter, Helen Fielding van Bridget Jones en dan heb je Mo Hayder nog maar dan begint het lijstje al te slinken. De enigste schrijfster die ik momenteel een literaire babe zou durven noemen is de onvolprezen Amélie Nothomb. Ze heeft een Helena Bonhamcarter vibe maar zou best eens haar webrauwen epileren. Dessalnietemin is Nothomb een frisse verschijning ,een jonge vrouw barstend van talent en daar kan kleine snoezel enkel maar respect voor opbrengen. Vrouwen als Nothomb en Hayder zijn rolmodellen voor meisjes zoals ik die dol zijn op schrijven. Of ik nu talent heb of niet, of ik nu graag gelezen wordt of niet, of het nu lukt of niet. Zij hebben me geleerd dat ik minstens moet proberen en doen wat ik graag doe. Een boek schrijven dus, al heb ik nog geen idee waarover, hoe en wanneer. Het feit dat de jonge generatie schrijfsters zoals Amélie Nothomb en Mo Hayder allemaal ouder dan 35 zijn geeft me een warm behaaglijk gevoel, ik kan nu op mijn 20ste besluiten voor mijn 30ste een boek te schrijven en dan nog jong en fris bevonden te zullen worden. Ik neem de vulpen en schminkborstel op om de volgende literaire 'babe' te worden. Het stoute schrijvende meisje dat nooit of te nimmer een blad voor de mond neemt. Ik hoef niet de godin van de vlaamse literatuur te worden, met het elfje ben ik al tevreden. Dan zal ik constant mijn kleine lieflijke vleugeltjes uitslaan en mijn schattige proza aan het witte papier toevertrouwen, glimlachen op het gezicht van jong en oud toverend. Ik ben pas 20, en op die leeftijd heb ik nog het recht, nee, een plicht om te doen wat zoveel meer mensen zouden moeten doen. Wat iedereen over heel de wereld die lucht in ademt en beweert te leven zou moeten doen. Dromen! Ik wil altijd blijven dromen en er nooit uit wakker worden. Ik houdt me vast aan mijn dromen, ik hou me er aan vasten ooit wordt die droom werkelijkheid. Een leuke relatie, huisje boompje beestje, kinderen en een carriere die ik graag met passie doe. Dromen zijn heerlijk zoete imaginaire suikerspinnen. Stop nooit met dromen, leef ze uit! Snoezelke