Vrijdag:

Deze editie van mijn dagboek wordt maar een kort editietje, het wordt niet eens een goeie.

Laat me direct eerlijk met je zijn beste lezer van dees prozaistisch wangedrocht, het gaat slecht zijn. Het gaat op geen kloten trekken en kom achteraf niet zeggen dat ik u niet gewaarschuwd heb.
Redenen hiervoor zijn simpel alhoewel ik niet weet of die u wat uitmaken, niettemin vertel ik het toch omdat ik iets moet vertellen en het literaire kalf al verzopen is nog voor het zijn kleine hoevetjes op de rand van het zwembad kon leggen en opmerken dat kalveren niet horen te zwemmen en zijn oranje zwembandjes geen lucht bevatten omdat de boer te druk bezig was
het schaap te neuken om die op voorhand op te blazen.

Lang geleden dat ik nog kalf en verzuipen in 1 zin gebruikt heb. Ik denk dat dat dateert van 1998 tijdens de film Titanic waarbij ik bij de sterfscene van Leonardo Dicaprio de onsterfelijke woorden " Het werd tijd dat dat kalf eindelijk verzoop " uitsprak.

Wat een filmervaring van lik mijn reddingsvestje was me dat eigenlijk? In Romeo & Juliette vond ik die Dicaprio erg hot als Romeo, het eerste shot dat je van hem te zien kreeg op de tonen van Radiohead's talkshowhost is als 14jarige meisje een goeie rechtvaardiging voor een masturbatiesessie of vier.
In Titanic zaten geen shots die masturbatiesessies verantwoordden, niet dat ik daar verantwoording voor nodig had maar het is altijd leuk om het in geval van betrapt worden te kunnen zeggen dat het niet jouw schuld was maar dat Leonardo Dicapio je er toe aanzette.
Die prent duurde 3uur 15 minuten, ging over een boot die tegen een ijsblokje aanvaart, in de grote Martini die we gemeenschappelijk de Atlantische Oceaan noemen, die zonk, en waarbij heel wat mensen verzopen of bevroren tot fishsticks in het koude water.

Een basic plot dat meer dan 3 uur uitgerekt wordt omdat er een klef liefdesverhaal met melige dialogen aan vastgeknoopt wordt en een proloog en epiloog met een dementerende bejaarde in een glansrol waar mijn tenen van gaan krullen.
Ik zou over het Titanicgeval trouwens een hele freudiaanse vergelijking kunnen maken waarin ik de boot met een fallus vergelijk, het niet kunnen zinken vergelijken met een ontembare erectie en het tegen een ijsberg varen en zinken met een welgemikte schop in het kruis en een toontje lager al dan niet hoger zingen, dat ga ik wijselijk allemaal niet doen.
Ik vind dat ze de titanicfilm maar moeten remaken in een andere context. Eén stoomboot, komende uit Spanje. Twee geliefden, een ietwat oudere man in gewaden met een lange baard en mijter en zijn zwarte slaafje en heel veel personeel dat in het zwart werkt. Alles gaat goed tot de boot in de Noordzee op een vergeten restje Tricolor botst.Van dan af is het iedere Piet voor zich, of hij nu Pieterjan, Pieterpaul of Gilberreke heet allemaal vluchten ze naar de sloepen samen met Sinterklaas, wiens gewaad ze gebruiken als zeil om naar Belgie te varen.
Daar vragen ze tijdelijk asiel aan maar de bonte bende wordt direct uitgewezen richting Nederland waar ze wél feestelijk onthaald worden omdat ze nog een zak pepernoten op zak
hadden.Nadat die op zijn wordt ons koppel en hun clubje met postorder teruggestuurd naar Spanje waar ze nog lang en gelukkig leven en besluiten dat die zeikerds in Belgie voortaan hun speelgoedzak kunnen opblazen.

Maar ik had het dus over het spreekwoordelijke kalf dat spreekwoordelijk verzopen was, het feit dat ik nu even mijn mening over Titanic kon verkondigen is een kwestie van een gegeven paard niet in de bek te kijken.
Ik zou nooit een paard in de bek kijken tout court,paarden hebben het niet hoog op met tandheelkunde,gaan nooit naar de paardenorthodontist en staan erom bekend goed uit de bek te stinken.
Als mijn pa mij ooit een pony zou kopen meng ik vickspastiles door de haver daar kun je van op aan. Mijn pony zou een bek hebben die altijd naar citroentjes ruikt, en vrolijk hinnikkend zouden we naar de bakker gaan om een brood en wat chocoladecroissants en op tijd onze richtingsaanwijzers aanleggen en kijken in de achteruitkijkspiegels op de rotondes.

Bij de bakker zou ik marsepeinen worteltjes kopen voor mijn pony die ik Germaine gedoopt heb en ik zou bedenken dat ik blij ben dat zo een pony veel goedkoper in benzine is dan een Peugot en dat de enige miserie dat kakken is. Zolang mijn peugot zindelijk is blijf ik met mijn 206 rijden.

De reden waarom deze tekst dus weerzinwekkend slecht wordt is omdat ik mezelf redelijk slecht voel. Ik ben ziekjes,voel me zwak en voel me even misselijk als Filip Dewinter na bezoek aan een pittabar.
Vorige week dacht ik dat ik mischien zwanger was, deze week denk ik niet meer. Sinds het gebruik van een zwangerschapstest en het aanschouwen van twee roze bolletjes. Het eerste bolletje betekent zoveel als "Liefje,je bent verneukt" het tweede"yup, letterlijk verneukt".

Ik ben blij dat ik nu duidelijkheid heb en weet waar ik ongeveer sta. Nu moet ik gewoon voor mezelf uitmaken wat ik wil, houden of laten wegnemen, daar ga ik nog over tobben maar die keuze komt wel later, momenteel probeer ik er gewoon niet teveel over te piekeren.
Een kind laten aborteren is zo hard om te doen, zoëen pijnlijke beslissing om te nemen en noggevaarlijk ook.
Het kind houden als 20jarige is zwaar,zeker als je weet dat je het kind verwacht van een getrouwde man die een stuk ouder is. Ik besluit wijselijk om dit alles nog wat stil te houden voor mijn familie en voor Ron.
Ik moet voor mezelf eerst alles op een rijtje zetten en kom wel uit de kast als de tijd rijp is.

Ik heb al heel wat woelige watertjes doorzwommen, ik heb zowaar mijn brevet gehaald daarin
.
Dat misselijk zijn is wel een klerezooi, waarom noemen ze dat in godsnaam morningsickness als je dat op ieder moment van de dag kunt hebben? Ik noem het mijn excorcistmomenten, omdat ik al kotsbuien gehad heb die Linda Blair jaloers zouden maken. Er gaan reeds stemmen in mijn omgeving op dat Eefje anorexia zou hebben en een vriend vroeg me of ik "het mooie kotsende meisje" van Brusselmans een goed boek vond.

Everybody's a comedian tegenwoordig, ik niet.
Ik ben niet grappig en zal het ook nooit zijn, ik ben een bloedserieus meisje dat je gerust erg droog mag noemen behalve als ik geil ben. De laatste dagen valt dat geil lopen nogal mee, ik heb andere dingen aan mijn hoofd zoals niet volkomen gek worden van mijn ouders en tante en haar kinderen die inwonen.
Ik loop al dagen paranoide , bang dat ik plots twee geniepige ogen in één van de kasten in mijn badkamer ga ontwaren die mijn naakte lichaam bespieden,veertienjarige pubers zijn een erg hardnekkig ras dus hang ik handdoeken over het sleutelgat.
Ik heb in pure walging mijn roze venus ladyshave weggegooid nadat ik hoorde dat tante Karien daar gebruik van gemaakt had.
Zo een dingen maken mij dus pissig he. Ik heb dat ding nodig om mijn oksels en benen volledig gaaf te houden en andere intieme plaatjes piekfijn te houden en dan krijgt die troela het lef
om mijn shaverke te gebruiken om haar snor te gaan scheren en ranzige haartjes achter te laten. Ik kots al genoeg zonder die hulp dank u wel.

Ontharen is trouwens iets raars, aan de ene kant is het geen pretje om te doen, probeer eens je benen te ontharen met hete was en je zult begrijpen wat ik bedoel. Aan de andere kant wil je nu ook niet behaard wezen als een yeti of erger nog een man als Herbert Flack. Das geen borsthaar dat die man heeft, dat is een tapis plain.
Ik ben enkel op mijn gemak als mijn okseltjes gaaf zijn, mijn benen glad en de intiemere zones verleidelijk.
Het totale tegenovergestelde van een Karien dus die meer haar op haar benen heeft dan een afghaanse windhond, twee dode muskusratten onder haar oksels en ik wil zelfs niet denken aan de yorkshire die iemand daar vanonder zou kunnen aantreffen.

Heel dit inwoongedoe hangt mijn keel uit ware het niet van Falke. Zij maakt al die ergernis verdraaglijk en ik hou van haar omdat ze twee druppels water mijn gelijkenis is toen ik nog mijn onschuld had. Het is niet omdat dat een eeuwigheid geleden lijkt dat ik vergeten ben hoe
zoiets aanvoelt..kinderlijke onschuld hebben.

zaterdag:

Ik had zin om even te gaan joggen die vroege ochtend toen plots mijn pa voor me opdook met een blik die ik de "wat ga je nu weer doen om mij te kloten" blik noem.
" Waar ga je heen Eefje? ". Ik droeg een sportlegging, een haarband en een adidastopje dus antwoorde ik: " op café natuurlijk ."
"Serieus nu, waar ga je heen?"
"Ik ga joggen in het park " pa zuchtte ik.
"Ik heb liever dat je dat niet doet en thuisblijft Eef."
"En waarom niet,bang dat ik een eendje omverloop,of een bejaard besje in de
vijver duw?"
"Het is niet veilig momenteel daar gewoon, zeker niet voor een meisje alleen. Ik heb van bronnen vernomen..."
"Spa en Chaudfontaine?" onderbrak ik hem even abrupt.
"Wees even serieus godverdomme!"
"Er is de laatste weken een aanrander in het park werkzaam geweest, hij heeft
reeds twee meisjes verkracht,eentje van 22 en eentje van 17, begrijp je het nu?"

Ik werd bleekjes omdat ik het begreep.en toch herpakte ik mij.
"Ik ga toch joggen, ik laat mij niet afschrikken door zo iemand, niet meer."
"Godverdomse trut,"je weet dat ik het enkel voor uw bestwil doe, je blijft
thuis!"
"Neen, vergeet het maar, ik ben weg, ik ben geen klein kind dat je zomaar kunt
comanderen! Als je wilt blaffen geef dan maar een pootje aan ma!"
Hij werd razend.
"Trek uw plan dan maar, als het u opnieuw overkomt moet ge op mijn compassie nie rekenen, en moest ge er zwanger van worden of een ziekte van oplopen trekt er dan uw plan maar mee, ik heb u gewaarschuwd en meer!"

Ik voelde tranen branden in mijn ogen, ik wilde niet huilen, niet nu. " Smeerlap !" zei ik, en ik draaide me om en liep weg richting het park. Tranen bengelden over mijn wangen en ik proefde de ziltige smaak ervan op mijn lippen.
Ik wist dat we allebei fout waren, allebei koppig, maar ik mocht niet bang meer zijn.

Ik liep door het verlaten park, rillingen liepen over mijn ruggegraat. "Als het u opnieuw overkomt moet ge op mijn compassie niet rekenen ," de zin echoode door mijn gedachten.
Het was alsof ik net een mes in de zwakste plek van mijn wezen had gekregen en dat dat nog eens was rondgedraaid.
Laat iemand maar nog eens het gore lef hebben om zoiets te proberen met mij, als ik bij bewustzijn ben.
Laat hem maar proberen mij te verkrachtten, ik bijt me vast in zijn nek en dan mag hij me slaan en doen wat hij wil ,lossen ga ik niet doen. Ik ga nog liever dood dan dat, ik bijt zo hard dat zijn strot eraf scheurt en het bloed stroomt.

Ik heb ooit een brief gekregen van hij die niet genoemd mag worden.De verkrachtende versie van Voldemort.
Vragend of ik hem kon vergeven en of we contact konden houden. Ik heb teruggeschreven dat ik hem nooit zou vergeven, en of mijn kut de moeite waard was geweest om voor in de bak te draaien.
Ik ben een zwak persoon die zich sterk kan voordoen
.
Soms realiseer ik me dat heel dat fabeltje over het verwerken van een verkrachting slechts een laagje glazuur is. Diep van binnen onder dat harnas van die sterke jonge vrouw blijf ik het
bange meisje. Bang in het donker waar de dromen en nachtmerries opnieuw komen, een
eindeloze herhaling van gebeurtenissen.
Gekreun en gekerm, de smaak van je eigen bloed, weerzinwekkende details zoals de dobbelsteen aan de achteruitkijkspiegel van de auto waarin je verkracht wordt, alle zooi die er na komt komt ook terug .
Het halfnaakt bloedend over straat strompelen nadat je na gebruikt geweest te zijn uit de auto bent geschopt als een dier. Het gevonden worden door een bejaard koppel en hun blikken vol afgrijzen.De verkrachtingskit, verhoren, et eindeloos herhalen van feiten, de stomme
opmerking van mensen die je willen kwetsen, vragen zoals " ben je klaargekomen ", depressie, het oversnijden van je pols met een stuk spiegel, al die klerezooi die snachts in dromen levendig herhaald wordt als betrof het re-runs van een weekendfilm. Soms betwijfel ik of ik nog zo een herhaling aankan.

Soms denk ik gewoon dat het beter zou zijn van de Glock van pa tegen mijn slaap te zetten en de trekker over te halen. Mijn pa is trots op me, want ik heb een hoog iq, "ons Eefje heeft een iq van 140" zegt hij dan, wat zou hij zeggen moesten die hersenen ter waarde van 140
iq in de gordijnen hangen?

Niemand zou me missen. Ik lieg mezelf wat voor.
Ik heb rechten, ik mag me zwak voelen, down zijn, maar ik heb ook plichten, sterk zijn en doorgaan en lachen.
Een grote fuck you naar sommige mensen . Ik ben een vrolijk lief huppelkutje met een donkere inborst, die zich momenteel walgelijk wentelt in zelfbeklag. Waarom beklaag ik mezelf zo, als velen het zo slechter getroffen hebben? Ik leef nog,sommige meisjes niet.
Meisjes uit oostbloklanden worden gedwongen zich in het westen te prostitueren. Meisjes van 16 worden dagelijks willoos geneukt door mannen van 50 en worden gesust met een happy meal.
In oorlogen worden op plaatsen alle maagden van het dorp verzameld en verkracht, vaders worden gedwongen hun dochters te verkrachten of ze krijgen hun ogen te eten. Zolang er vrouwen zijn gaan die verkracht blijven worden, constant over de hele wereld, terwijl je dit leest is er ergens een verkrachting aan de gang, maar relax, we kunnen er niks aan doen, het is een normale zaak die altijd zo geweest is en altijd zal blijven. Het enige wat we doen kunnen is terug onze oogkleppen opzetten en naar ons eigen leven kijken en daar het beste van maken.

Als iedereen dat doet is er hoop.
Dat blijft mijn favoriete woord.

zondagoverdag :

De zon gaat op boven het kuststadje dat ik liefdevol Blankenberghe city ben gaan noemen. Een grote bol met een roodachtige gloed die voor mij een ongekende bloeddorst symboliseert, vandaag zal geschreeuwd en gesmeekt, gebloed en gekermt worden en ik kan een glimlach niet bedwingen bij het idee.
Ik heb een afspraak met het cubaans drugaddictje Ricardo de snuifdoos genaamd om een lading Speed te verkopen.

Ik stap mijn hotel uit en stop de 9mm beretta achter mijn broeksriem. Ik stap in de aftandse rammelkar die ik gisteren gepikt heb en rijd richting vuurtoren. Daar aangekomen zie ik een Spanjool met een halve bandana, het onwettige liefdeskind van Enrique iglesias en Eminem.
I k overhandig de drugs in een koffertje en de Ricky Martinjeanet zet het op een lopen richting een gele motorfiets.
V loekend spring ik in mijn wagen en geef plankgas, mijn cdspeler springt aan
op het liedje Hero van Iglesias. Op de grote boulevard loop ik op hem in en haal het uiterste uit de wagen, hierbij de motor rammend, de spaanderplaat genaamd snuifje valt over de
motorkap en ik knal tegen een lantaarnpaal.
Ik stap uit , pomp 5 kogels in het bloedende hompje mens en zet het op een lopen met een lichte huppelpas.

In de verte hoor ik politiesirenes, ik sla een puisterig individu van zijn scooter, een etterspoor op het tarmak achterlatend, en snor fluitend weg, op zoek naar geld en zinloos geweld om de pil wat te vergulden van het voorbije debaclé.

Ik parkeer de Motto voor sissy's en bejaarden, topsnelhied 25 per uur aan de zijkant van de juwelierszaak en doe een idioot dansje, ik heb een machéte in mijn hand waarmee ik een raar grijnzende bejaarde met een overjas een kopje kleiner maak, nog voor hij de kans ziet om zijn garnaaltje tentoon te spreiden.
Het bloed spuit als een fontein in de lucht en de doffe ogen van het hoofd kijken me vanuit de goot aan.
Ik neem een klein aanloopje,en geef een trap ertegen, waarop het hoofd in de pizzeria aan de overkant rolt. Ik beslis om deze avond hamburgers te eten.

Glimlachend loop ik de juwelier binnen en duw met de slappe lach een shotgun onder zijn neus.
Gedisciplineerd legt de man het geld op de toonbank alsof hij zo geprogrammeerd is, ik bedank hem en haal de trekker over, ik hoop dat die Rubens achter hem een kopie was want anders wordt dat veel opkuiswerk. Ik spurt de winkel uit en trek een dame uit een blauwe sportwagen. De politie zit me op de hielen terwijl ik met mijn Uzi willekeurig op voorbijgangers schiet.
De flikken rollen een spijkertapijt uit gemaakt door carpetland en ik rijd mijn banden lek en slip weer tegen een verdomde paal, hoeveel palen staan er in deze stad, als je alle mannen bijtelt zou ik gokken op...veel.

Gelukkig is het winkelcentrum vlakbij en ik spurt binnen. Ik pak de trap naar het dak waar een parking gemaakt is, daar zet ik mij op de rand met een sniperrifle en knal ik op alles wat beweegt. Ik zing een liedje van Issabelle A" ben je blank of ben je zwart,straks maak ik van jou filet americain gekapt.
De politie stroomt toe beneden, een helicopter zweeft boven het dak, en snel wissel ik voor een bazooka en ik knal de rotor van de heli aan frut. De vliegende mixer ontploft en ik wordt van de sokken geblazen.

Llichtgewond sta ik recht en besluit ik de aftocht te blazen. Ik start een gele ferrarilookalike die ik chiquita doop en plankgas scheur ik over een schans en neem een sprong in het diepe.
De wagen vliegt over de politiewagens en ik neurie het wijsje van E.T.
Na een harde landing volgt een hectische achtervolging, ik word onder vuur genomen en de wagen vat vuur.
Ik heb geen zin om te eindigen als marshmellow en laat me uit de hot wheelz vallen en zet een sprint in die Mohammed Mourhitt jaloers zou maken omdat ik dopingclean ben. Plots duikt voor me een FBI-wagen op waar 4 wacko's uitspringen die me onder vuur nemen. Ik wordt volledig doorzeefd en mijn bloed spat langs alle kanten. Ik schreeuw nog gauw dingen als "policebrutallity, fascisten handboeien en een proces kan
ook gaan toch " maar het kan niks baten.

Ik zie mijn levensbalk slinken,mijn Tommy Vercetty is dood. Briesend haal ik de GTA dvd uit de Playstation 2 en frisbee die naar de andere kant van de kamer waar mijn hond het ding opvangt en plichtsgetrouw terugbrengt. Het beestje laat de dvd voor mijn voeten vallen en ik sleep er even mee over de grond.
Ik denk dat het in belang van een goeie bloeddruk is dat ik maar wat Jak and Daxter ga spelen in het vervolg.

Herinnert u beste lezer zich trouwens nog dat ik gezegd had dat dit een korte editie was?
Ik heb met uw voeten gespeeld waarvoor mijn excuses, maar ik hoop dat ik u in ranzigheid en op geen kloten trekken niet teleurgesteld heb.

zondagavond:

Die avond was er een barbecue op de patio, hip hoi! Heel de familie leek wel een stel velociraptors weggeglipt uit Jurrasic park, zichzelf volproppend met verkoold vlees.Als mijn pa een barbecue doet, dan kondigen ze bij de brandweer fase 1 van het rampenplan af, verhoogde staat van paraatheid.
Ik verveelde me deftig, met mijn sla met wortelen toen er plots een geluid te horen was van een kasseisteen die rondbewogen werd. In onze tuin liggen een paar kasseistenen, ik zie er het nut niet van in, mijn hond wel.
De Engelse Bulldog die ik Robert Deniro genoemd heb, hoewel het een teefje is, zat zich daar voor het oog van de etende familie doodleuk te masturberen op die kassei. Tong uit de bek, en rijden maar op een stuk ex muur van Geraardsbergen. Ongeneerd, met de tong uit de bek, heel de familie keek ademloos toe, ik kon mijn gegniffel niet meer inhouden.

Plots stoptte de hond, ging van de kassei, likte er even aan en ging onverstoord verder. Ik proestte het uit en heel de familie volgde. Yeremy stond recht van zijn stoel en verdween even om 10 sec later terug te komen. Hij zette een kassei voor mijn stoel en zei "have funn teefje ."
k 'Stond recht, pakte hem bij zijn nekvel en duwde hem gierend in het zwembad. Ik zei dat ik naar mijn kamer ging en poetstte de plaat.
Daar mijmerde ik over de komende dagen,weken, maanden en jaren en hoe die er zouden gaan uitzien afhangend van gemaakte keuzes.
Keuzes die er uitzien als wegwijzers op de kruispunten van het leven. Ik wilde niet te ver vooruit denken, wat komt dat komt, wat moet gebeuren moet gebeuren.
Voorlopig dacht ik enkel aan de komende week

De volgende week